Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Σιχαρί- Sichari. Κατεχόμενο χωριό της επαρχίας Κερύνειας, στη γεωγραφική περιφέρεια του Πενταδάκτυλου, περί τα 17 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης της Κερύνειας. Βρίσκεται στην κατεχόμενη από το 1974 από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής περιοχή της Κύπρου.

Το Συγχαρί είναι κτισμένο στις νότιες πλαγιές του Πενταδάκτυλου, σε μέσο υψόμετρο 350 μέτρων. Τοποθετημένο πάνω στη γυμνή, άδεντρη νότια πλευρά της οροσειράς, το χωριό είναι ορατό από την πρωτεύουσα. Το τοπίο του παρουσιάζει μια απότομη στην αρχή κλίση από την κορυφογραμμή του Πενταδάκτυλου που σταδιακά γίνεται πιο ήπια, στα νότια, καθώς πλησιάζει την κεντρική πεδιάδα. Το υψόμετρο από τα 700 μέτρα, κοντά στα βόρεια σύνορα του χωριού, μειώνεται στα 350 μέτρα κοντά στον οικισμό και στα 200 μέτρα κοντά στα νότιά του σύνορα.

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν ο φλύσχης της Κυθρέας, οι προσχώσεις των αναβαθμίδων, και οι δολομιτικοί και άλλοι συμπαγείς κρυσταλλικοί ασβεστόλιθοι, ιδιαίτερα στα βόρεια. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν εδάφη τέρρα ρόζα και ξερορεντζίνες.

Το Συγχαρί δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 530 χιλιοστόμετρα. Στην περιοχή του καλλιεργούνταν, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, τα σιτηρά και οι χαρουπιές.

Όσον αφορά τη κτηνοτροφία, το 1973 εκτρέφονταν 665 πρόβατα, 338 κατσίκες, 28 βόδια, 4 αγελάδες και 1.910 πουλερικά.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, το Συγχαρί συνδέεται στα βορειοδυτικά με το χωριό Πέλλα Παΐς (περί τα 11 χμ.) και μέσω του με την πόλη της Κερύνειας. Συνδέεται επίσης στα νοτιοδυτικά με το χωριό Κάτω Δίκωμο (περί τα 6 χμ.) και στα νοτιοανατολικά με το χωριό Βουνό (περί το 1 χμ.).

Πληθυσμός

Το Συγχαρί γνώρισε συνεχή πληθυσμιακή αύξηση από το 1881 μέχρι το 1973. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Ιστορία- Ονομασία 

Η ονομασία του χωριού απαντάται στους επίσημους χάρτες στον τύπο Συγχαρί, αλλά πολλοί την γράφουν στον τύπο Σιγχαρί. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες ως προς την προέλευση της ονομασίας του χωριού: ότι προήλθε ίσως από τους πρώτους κατοίκους του, που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, προερχόμενοι από την περιοχή Σιχάρ της Παλαιστίνης. Αυτοί ήσαν Μαρωνίτες, που ήλθαν στην Κύπρο είτε κατά τα Βυζαντινά χρόνια είτε στην αρχή της Φραγκοκρατίας, όταν πολλοί απ' αυτούς είχαν ανταποκριθεί στην πρόσκληση του κυρίου της Κύπρου (κατά το 1192-1194) Γουίδου Λουζινιανού.

Βλέπε λήμμα: Μαρωνίτες

Ως μαρωνίτικα χωριά αναφέρονται στις πηγές και τα κοντινά προς το Συγχαρί χωριά Βουνό και Κουτσοβέντης. Μια δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι η ονομασία του χωριού πιθανό να προήλθε από κάποιον φεουδάρχη sir Harrin (σίρ Χαρρίν), όνομα αρκετά συνηθισμένο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Είναι όμως επίσης πιθανό η ονομασία του χωριού να είναι σύνθετη, από την πρόθεση συν και τη λέξη χάρις, λόγω της ωραιότητας της περιοχής αυτής του Πενταδάκτυλου, στην οποία βρίσκεται το χωριό.

Το χωριό θα πρέπει, πάντως, να θεωρήσουμε ότι υφίστατο κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Σε μικρή απόσταση προς τα βόρεια του χωριού βρίσκεται το εγκαταλειμμένο μοναστήρι της Παναγίας Αψινθιώτισσας, ενώ όχι μακριά από το χωριό βρίσκεται και το μοναστήρι του Χρυσοστόμου. Της όλης περιοχής δεσπόζει η βουνοκορφή του Πενταδάκτυλου στην οποία βρίσκεται το μεσαιωνικό κάστρο Βουφαβέντο. 

Στην περιοχή του χωριού υπάρχουν και αρχαία κατάλοιπα των Προϊστορικών χρόνων, που αποδεικνύουν αρχαιότατη κατοίκησή της.

Οι κάτοικοι του χωριού προσφυγοποιήθηκαν το 1974, διωγμένοι από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Οι Τούρκοι, στο πλαίσιο της πολιτικής τους για τουρκοποίηση όλων των τοπωνυμίων στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, μετονόμασαν το 1975 το χωριό σε Kaynakköy που σημαίνει χωριό των πηγών.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια