Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Σημαντικός αρχαιολογικός χώρος στην περιοχή του χωριού Σίντα της Μεσαορίας, που έχει ανασκαφεί τμηματικά. Βρίσκεται στο κατεχόμενο από το 1974 από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής τμήμα της Κύπρου.

Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει και αριθμό τάφων που συλήθηκαν στο παρελθόν από αρχαιοκάπηλους και τυμβωρύχους. Ανασκαφές έγιναν αρχικά κατά το 1911 και ύστερα κατά το 1947-48 από τη Σουηδική Αποστολή του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, υπό τη διεύθυνση του Α. Furumark ο οποίος και δημοσίευσε τα πορίσματά του στο περιοδικό Opuscula Atheniensia (VI, 1965).

Βλέπε λήμμα: Χαλκού εποχή

Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που ήλθαν στο φως, καθώς και τα κινητά ευρήματα, απέδειξαν ότι επρόκειτο για συνοικισμό της Τελευταίας εποχής του Χαλκού (1650-1050 π.Χ.). Μάλιστα δε για συνοικισμό στον οποίο είχαν εγκατασταθεί κατά τον 12ο π.Χ. αιώνα Μυκηναίοι άποικοι, οι οποίοι και τον είχαν οχυρώσει με «κυκλώπειο» τείχος.  Όπως και άλλα τέτοια τείχη που βρέθηκαν σε συνοικισμούς Αχαιών αποίκων στην Κύπρο, το τείχος του συνοικισμού στη Σίντα αποτελείτο στο κάτω μέρος του από μεγάλους ογκόλιθους σε δυο παράλληλες σειρές, κι από πλίνθους στο επάνω μέρος. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα, ο συνοικισμός της Σίντας είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά από κάποιο βίαιο γεγονός κατά τα τέλη της Κυπρο-Μυκηναϊκής II περιόδου. Υπάρχει, επίσης, η άποψη ότι η Σίντα (όπως και ο συνοικισμός στη Μάα-Παλαιόκαστρο) είχε ίσως ιδρυθεί από Αχαιούς αποίκους αρχικά ως στρατιωτικός καταυλισμός και πριν αυτοί μετακινηθούν σε κάποιο αστικό κέντρο. Ο συνοικισμός της Σίντας κάλυπτε μια έκταση περίπου 250 μέτρων (ανατολή-δύση) επί 200 μέτρων (βορράς-νότος), οχυρωμένη με «κυκλώπειο» τείχος. Μια πύλη υφίστατο στο βορειότερο άκρο των οχυρώσεων, που προστατευόταν από πύργο με ισχυρό τείχος. Αεροφωτογράφηση του χώρου έδειξε ότι πιθανώς υφίστατο και δεύτερο τείχος μπροστά από το πρώτο. Οι οχυρώσεις του συνοικισμού της Σίντας έχουν ομοιότητες προς εκείνες της  Έγκωμης και του Κιτίου.

Βλέπε λήμμα: Αχαιοί και Κύπρος

Οι ανασκαφές στη Σίντα απέδωσαν αρκετά κινητά ευρήματα, ιδίως μυκηναϊκά αγγεία και άλλα δείγματα της αρχαίας κυπριακής τέχνης της Τελευταίας εποχής του Χαλκού. Αξίζει ν' αναφερθεί, μεταξύ αυτών, ένας χάλκινος λυχνοστάτης ύψους 30,7 εκ. από επίπεδο κάθετο στέλεχος που καταλήγει σε οριζόντιο ελλειψοειδές ρηχό δοχείο. Το στέλεχος είναι ωραία διακοσμημένο με 4 επάλληλα ζευγάρια αντιθετικές διπλόσπειρες από λεπτό σύρμα που πλαισιώνουν αντίστοιχες τριγωνικές οπές. Βρέθηκαν, επίσης, αγγεία μετά λευκού επιχρίσματος (white slip), από τα πιο χαρακτηριστικά κυπριακά αγγειοπλαστικά είδη της Τελευταίας εποχής του Χαλκού.

Σύμφωνα προς τα υπάρχοντα δεδομένα, στην περιοχή της Σίντας υφίστατο οικισμός και πολύ αργότερα, κατά τα Ελληνιστικά και Ρωμαϊκά χρόνια. Δεν υπάρχουν, όμως, πολλές πληροφορίες για τον οικισμό αυτό, γιατί δεν έγιναν πλήρεις ανασκαφές (κι εξάλλου η περιοχή, ευρισκόμενη από το 1974 κάτω από τουρκική στρατιωτική κατοχή, παραμένει έκτοτε απρόσιτη για περαιτέρω αρχαιολογική έρευνα). Ο οικισμός αυτός ταυτίστηκε από διάφορους μελετητές με αρχαία κυπριακή μικρή πόλη που ονομαζόταν Σόανδος, την ύπαρξη της οποίας υποθέτουμε από το κείμενο αλφαβητικής επιγραφής των Ελληνιστικών χρόνων που βρέθηκε στη Λάρνακα, όπου, όμως, είχε μεταφερθεί από άγνωστη τοποθεσία.

Βλέπε λήμμα: Σίντα

Υποστηρίχθηκε μάλιστα ότι η σημερινή ονομασία Σίντα αποτελεί μεσαιωνική παραφθορά της αρχαίας ονομασίας Σόανδος. Ωστόσο βέβαια και τελικά συμπεράσματα δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε για την ονομασία ούτε και για τον ίδιο τον οικισμό, εάν δεν προηγηθούν κανονικές ανασκαφές που σήμερα είναι αδύνατο να γίνουν.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια