Αδκιάτζιν ή αθκιάτζιν
Ο πυριτόλιθος. Σκληρή πέτρα που όταν χτυπηθεί με σίδερο ή άλλο σκληρό υλικό πετά σπινθήρες, γι' αυτό και στα παλιά χρόνια χρησιμοποιήθηκε και για το άναμμα φωτιάς. Κυρίως όμως χρησιμοποιήθηκε από τους Κυπρίους γεωργούς στην κατασκευή δουκάνων για αλώνισμα. Η δουκάνη* είναι γεωργικό εργαλείο που αποτελείται από δυο χοντρά σανίδια, στο κάτω μέρος των οποίων «φυτεύονται» πολλά κομμάτια πυριτόλιθου που προεξέχουν σαν δόντια. Η δουκάνη σέρνεται από ζώο στο αλώνι και πάνω της στέκει ή κάθεται ο γεωργός για να προσθέτει το βάρος του στο δικό της. Με το βάρος και τα δόντια από αδκιάτζ'ιν, η δουκάνη συνθλίβει και κόβει τα στάχυα, ετοιμάζοντάς τα για το ανέμισμα.
Το αδκιάτζ΄ιν, σαν σκληρή και κοφτερή πέτρα, είχε χρησιμοποιηθεί στα παλιά χρόνια για διάφορες εργασίες. Από τους νεολιθικούς οικισμούς που ανασκάφηκαν στην Κύπρο έχουμε δείγματα πρωτόγονων εργαλείων κατασκευασμένων από διάφορα είδη πετρωμάτων, μεταξύ των οποίων και ο πυριτόλιθος, πέτρωμα που υπάρχει στο νησί.
Τα σκληρά και κοφτερά χαρακτηριστικά του αδκιατζ'ιού εκφράζει και η κυπριακή κατάρα:
Αδκιάτζ΄ιν να πατήσεις τζ'ιαί τα πόδκια σου να σσ΄ίσεις.