Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Διαπρεπής νομικός κυπριακής καταγωγής, γιος του κορυφαίου νομικού Νικολάου Ι. Σαριπόλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1876 και πέθανε το 1944. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, απ' όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ το 1899. Φοίτησε επίσης στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού κι ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα γερμανικά Πανεπιστήμια του Βερολίνου, της Χαϊδελβέργης, της Βόννης και του Μονάχου. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα όπου διορίστηκε (το 1899) υφηγητής του συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη θέση αυτή υπηρέτησε μέχρι το 1910, οπότε διορίστηκε γενικός γραμματέας στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Σύντομα όμως παραιτήθηκε κι επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο, τον ίδιο χρόνο, αφού εξελέγη τακτικός καθηγητής του συνταγματικού δικαίου. Δίδαξε μέχρι το 1922, οπότε απεχώρησε για λόγους υγείας. Κατά διαστήματα (1910-1916 και 1918-1919) δίδαξε και διεθνές δίκαιο ως προσωρινός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Υπηρέτησε επίσης κατά καιρούς ως μέλος των συμβουλίων των διοικητικών υπηρεσιών των υπουργείων Εσωτερικών, Εξωτερικών και Γεωργίας, ως μέλος δικαστηρίου στο υπουργείο των Ναυτικών και σε άλλες θέσεις και αξιώματα. Μετά τη σοβαρή ασθένειά του (1922) πήγε στο εξωτερικό για πολύχρονη θεραπεία. Επέστρεψε ξανά στην Ελλάδα το 1938. Εγκαταστάθηκε και πάλι στην Αθήνα, μέχρι τον θάνατό του.

Ο Νικόλαος Ν. Σαρίπολος θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν θεμελιωτής του κλάδου του συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και, γενικότερα, στην Ελλάδα. Μαθητές του διετέλεσαν και Κύπριοι διαπρεπείς νομικοί, όπως ο Κρίτων Τορναρίτης κ.α. Η φήμη του, κυρίως ως συνταγματολόγου, επεκτάθηκε και πολύ πέραν του ελληνικού χώρου.

Κατέλιπε μεγάλο συγγραφικό έργο. Βιβλία του που εκδόθηκαν, είναι:

1. La démocratie et l’ election proportionelle (1899).
2. Τό Κρητικόν Συνταγματικόν Δίκαιον (1902).
3. Περί τοῦ κανονιστικοῦ δικαιώματος τοῦ βασιλέως καί περί ἀναγκαστικῶν διαταγμάτων (1903).
4. Σύστημα Συνταγματικοῦ Δικαίου και Δημοσίου Δικαίου (δύο τόμοι, 1903-1904).
5. Μελέται περί δημοσίων ὑπαλλήλων (1906).
6. Περί τῶν ὁρίων τοῦ καθήκοντος ὑπακοῆς τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων εἰς τάς προϊσταμένας ἀρχάς (1908).
7. Das Staatrecht des Königsreichs   Griechenland (1909).
8. Ἡ ιδέα τῆς κυριαρχίας τοῦ λαοῦ (1910).
9. Ἑλληνικόν Συνταγματικόν Δίκαιον (τρεις τόμοι, 1911-1922).
10. Περί τοῦ Δικαστηρίου τῶν Λειῶν καί τῆς εφαρμογῆς τοῦ Δικαίου τοῦ κατά θάλασσαν πολέμου (1913).
11. Τά αναγκαστικά διατάγματα ἐν Γαλλίᾳ κατά τόν πόλεμον (1916).
12. Περί νομοθετικῆς ἐξουσιοδοτήσεως κατά τόν πόλεμον (1918).
13. Περί πολιτείας καί τῶν στοιχείων αὐτῆς (1921).

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια