Σαπφώ
Αρχαία Ελληνίδα ποιήτρια. Καταγόταν από τη Λέσβο και έζησε στα μέσα περίπου του 7ου αιώνα π.Χ. Αναφέρεται ότι εξαιτίας των πολιτικών αναταραχών στην πατρίδα της αναγκάστηκε να την αφήσει και να καταλήξει στη Σικελία, όπου και πέθανε. Σύμφωνα με θρύλο που παραδίδουν οι κωμικοί ποιητές, η Σαπφώ ερωτεύθηκε τον Φάωνα ۠ επειδή όμως αυτός δεν ανταποκρίθηκε, εκείνη αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα ψηλό βράχο στη Λευκάδα.
Η Σαπφώ φαίνεται ότι είχε οργανώσει έναν κύκλο γυναικών με σκοπό να τις διδάξει τη μουσική, την ποίηση και τη λατρεία της Αφροδίτης. Έγραψε εννιά βιβλία με ωδές, επιθαλάμια, ελεγείες και ύμνους, από τα οποία όμως μόνο αποσπάσματα σώζονται. Τα ποιήματά της γράφτηκαν στην αιολική διάλεκτο. Κύριο θέμα τους είναι ο έρωτας. Η ποίηση της Σαπφούς υπήρξε αντικείμενο θαυμασμού και μίμησης στην Αρχαιότητα, κυρίως εκ μέρους των Ρωμαίων ποιητών.
Σε τέσσερις περιπτώσεις στο σωζόμενο έργο της αναφέρεται στην «Κύπριν» ή στην «Κυπρογένεια» Αφροδίτη. Σε μιαν απ' αυτές καλεί την Κύπριν να χύσει νέκταρ στα χρυσά ποτήρια για να πιουν και να διασκεδάσουν. Σε άλλη την καλεί να δώσει καλό ταξίδι στον αδελφό της. Σε μια τρίτη μιλά για προαγωγό της «δολοπλόκας Κύπριδος», ενώ σε μια τελευταία απευθύνεται στην Αφροδίτη λέγοντάς της: «Σου μίλησα στο όνειρό μου, Κυπρογέννητη».