Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Λόγιος και γιατρός. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1841 και πέθανε το 1890. Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα, για τρία χρόνια, και στη συνέχεια για άλλα επτά χρόνια στο Παρίσι, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1869. Ήταν ο  δεύτερος Κύπριος που γράφτηκε στην Ιατρική Αθηνών, μετά τον Ιωάννη Ευκλείδη. Πήρε το πτυχίο του, το 1869. 

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο όπου κι άσκησε το ιατρικό επάγγελμα. Η τότε οθωμανική κυβέρνηση τον διόρισε στρατιωτικό γιατρό με έδρα την πρωτεύουσα Λευκωσία. Στη θέση αυτή υπηρέτησε μέχρι και την αγγλική κατοχή της Κύπρου (1878). Στα επόμενα χρόνια άσκησε το ιατρικό επάγγελμα στην Αλεξάνδρεια τη Λάρνακα και στη Λευκωσία. Τύπωσε το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Κύπρο το 1879 με ποιήματα του. 

Ο Θρασύβουλος Ρώπας ήταν γνωστότατος στην εποχή του, για τις διάφορες εκκεντρικότητές του. Ήταν ευφυολόγος κι είχε ποικίλα πνευματικά ενδιαφέροντα. Σαν γιατρός σε μια εποχή όπου το ιατρικό επάγγελμα ήταν τόσο σπάνιο, αναγκαζόταν να προσπαθεί να θεραπεύσει κάθε είδους ασθένειες, γνωστές κι άγνωστες. Μεταξύ αυτών και η νευρασθένεια, γι’ αυτό για ανθρώπους που ήσαν διανοητικά καθυστερημένοι έλεγαν την χαρακτηριστική φράση: χρωστεί του Ρώπα, που έμεινε παροιμιακή. Η εκκεντρικότητα του τον οδήγησε σε σημείο να θέσει σε δημόσια θέα την ίδια την αυτοκτονία του.

Αυτοκτονία

Ο Ρώπας  αυτοκτόνησε με επιδεικτικό τρόπο, δίνοντας την ευκαιρία στη δημοσιογραφία της εποχής να καλύψει με κάθε λεπτομέρεια τις τελευταίες του ώρες!

Σε φύλλο της εφημερίδας Ένωσις, που εξέδιδε ο Χριστόδουλος Κουππάς, τον Φεβρουάριο 1890 δημοσιεύονται με σχεδόν “κινηματογραφική” ακρίβεια οι λεπτομέρειες αυτής της εντυπωσιακής αυτοκτονίας, η οποία συντάραξε τη μικρή κοινωνία της Λάρνακας. Ο Ρώπας φαίνεται υπέφερε και από κάποιο δερματικό νόσημα και όπως σημειώνεται στην εφημερίδα, είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει και προηγουμένως. Όμως αυτή τη φορά πέτυχε το σκοπό του κάτω από το “άπλετο φως δημοσιότητας” της εποχής].

“Από τινος εφαίνετο πάλιν κυριευθύς υπό της συνήθους μελαγχολίας και καταληφθείς υπό της βδελυκτής μανίας τού να καταστρέψη τον βίον λαμβάνων δηλητήρια φάρμακα προς ά ακαταμάχητον είχε κλίσιν, άμα ως εκυριεύετο υπό της μανίας της αυτοχειρίας. Από τινος λοιπόν ήρξατο πάλιν να επιθυμή να καταστρέψη την ζωήν του, απόπειραι δε προς τούτο εματαιώθησαν υπό των οικείων λαβόντων πάντα τα μέτρα και οίκοι και εν τοις φαρμακείοις, και κωλύσαντες πάσαν προέλευσιν δηλητηριωδών φαρμάκων. Ο μακαρίτης ανυπομόνως και αντί πάσης θυσίας εζήτει να προμηθευθή τοιαύτα, προθύμως δε έδωκε παραγγελίαν αυτών προς τινα συμπολίτην του μεταβαίνοντα δι’ υποθέσεις του εις Βηρυτόν· η κακόβουλος όμως αύτη εντολή δεν εξετελέσθη, και ο ιατρός εδυσανασχέτει επί τη αποτυχία του φονικού σκοπού του, διό απεφάσισε ν’ αλλάξη τρόπον και να μεταχειρισθή έτερα μέσα, ίνα δυνηθή να φθάση εις το ποθούμενον αποτέλεσμα. Εικάζεται ότι τας μικράς δόσεις του φαρμακου άς ακωλύτως πλέον επρομηθεύετο παρά των φαρμακείων, και των οποίων οι συγγενείς του επέτρεπον την χρήσιν προς ανακούφισιν του νοσήματός του, ο μακαρίτης επιμελώς εφύλαττε και απεταμίευεν, ίνα άπαξ δια παντός μεταχειρισθή αυτάς και επισύρη τον θάνατον όν ανυπομόνως επεθύμει.

Δυστυχώς θα συνεπληρώθη η απαιτουμένη προς καταστροφήν ποσότης του φαρμάκου, ήν ελήψατο τη παρελθούση Κυριακή περί ώραν τρίτην μ.μ. Έπιε το ιατρικόν και ωσεί εκπληρώσας επιβαλλόμενον αυτώ καθήκον από πολλού μελετώμενον αλλά μη κατορθούμενον, ως άνθρωπος έχων την συνείδησίν του ήρεμον, μετέβη εις το καφενείον ίνα παίξη τα προσφιλή αυτώ χαρτία. Εκεί είτε ίσως διότι εξησφάλισε το απαίσιον έργον του, είτε διότι επήλθεν η μεταμέλεια, εφώνησεν ιδία τον γαμβρόν του και τω ανεκοίνωσε την ένοχον πράξιν του· ο δυστυχής κ. Πρέντζας εφρικίασεν επί τω ακούσματι και ηθέλησε να ανακοινώση το γεγονός προστρέχων εις ιατρούς και χρώμενος τα σωτήρια μέσα, αλλ’ ο μακαρίτης, “στήθι”, τω λέγει επιτακτικώς· “εις μάτην θα επικαλεσθής βοήθειαν, διότι ουδεμίαν συνδρομήν προτίθεμαι να δεχθώ”, εξηκολούθησε δε τον δρόμον του, προς την συνοικίαν Αγίου Λαζάρου, επιθυμών ίνα δια του περιπάτου επισπεύση την ολεθρίαν του φαρμάκου ενέργειαν. Ο ατυχής γαμβρός του εν αμηχανία μεγίστη ηκολούθησεν αυτόν εκλιπαρών και παροτρύνων ίνα δεχθή να καλέση ιατρούς προς σωτηρίαν του, εκείνος δ’ ηρνείτο μέχρις ότου αφίκοντο εν τη οικία· εκεί άμα ως έμαθον οι συγγενείς του την δυσάρεστον είδησιν ήρξαντο ανησυχούντες και προτρέποντες τον ιατρόν να δεχθή πάσαν δυνατήν συνδρομήν, αλλ’ ούτος επέμενε πεισματωδώς, λέγων ότι ενόσω ευρίσκεται εις τας αισθήσεις του ουδένα θέλει δεχθή ιατρόν, αλλ’ ούτε λάβη ιατρικόν τι, εξέφραζε δε συγχρόνως την απορίαν του και ανυπομόνει δια την βραδύτητα της δηλητηριώδους ενεργείας.

Επήλθεν η νυξ και μετ’ ευχαριστήσεως ανήγγειλε τοις οικείοις του ότι ήρξατο αισθανόμενος νυγμούς, οίτινες βαθμηδόν μετετράπησαν εις ενδομύχους αλγηδόνας και τότε κατεκλίθη· περί την 11ην εσπερινήν ο ατυχής Θ. Ρώπας ήν όλως αναίσθητος συστρεφόμενος εν τη κλινη του.

Τότε προσήλθον οι ιατροί της πόλεως, μεταχειρισθέντες επί του αγωνιώντος πάν μέσον σωτηρίας, αλλά φευ! Ήτο πλέον αργά, εβασανίζετο ο δύστηνος μέχρι της 10ης εωθινής ώρας, ότε πλέον παρέδωκε το πνεύμα, του επαράτου δηλητηρίου επιτελέσαντος την  καταστροφήν.

Τοιούτο τέλος έσχεν ο καλός Θ. Ρώπας, γενόμενος θύμα της επιμονής και της αδυναμίας του συγχρόνως”.

Τα έργα του

Το 1879 ο Θρασύβουλος Ρώπας εξέδωσε στη Λάρνακα μια ποιητική συλλογή γραμμένη στην καθαρεύουσα, με τίτλο Ποιημάτια. Ήταν η πρώτη ποιητική συλλογή που εξεδόθη στην Κύπρο. Μια δεύτερη ποιητική συλλογή, με τον ίδιο τίτλο, εξέδωσε το 1884. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή. Συνολικά εξέδωσε τα ακόλουθα έργα:

1. These pour le doctorat en médicine. Essais sur les oreillons (Παρίσι, 1869).
2. Ἐδουάρδος ὁ Γ΄ (τραγωδία, μετάφραση μαζί με τον Κλ. Μ. Αντωνίου, Αθήνα, 1877).
3. Ποιημάτια (Λάρνακα, 1879).
4. Στοιχεῖα μετεωρολογίας καί κλιματολογίας (Λάρνακα, 1880).
5. Ποιημάτια (Λευκωσία, 1884).

Πηγές:

1. Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
2. Λάρνακα: Η πόλη του Ζήνωνα Κιτιέα