Αμμιανός Μαρκελλίνος
Ιστορικός ελληνικής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια περί το 330 μ.Χ. και πέθανε μετά το 392. Το σωζόμενο έργο του, γραμμένο στη λατινική γλώσσα, αποτελείται από 31 βιβλία και τιτλοφορείται Rerum Gestarum (Πράξεις ή, συμβατικά, Ιστορία). Καλύπτει την περίοδο 353-78 (εποχή Νέρβα μέχρι το θάνατο του Ουάλη). Είναι αντικειμενικό και αμερόληπτο με έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, εντιμότητας και ηθικής. Ο Αμμιανός ως ιστορικός μπορεί να τοποθετηθεί στο ίδιο επίπεδο με τον Τίτο Λίβιο και τον Τάκιτο (C. G. Starr, A History of the Ancient World, Oxford, 1974², σσ. 686-87).
Σ' ένα απόσπασμα του παραπάνω έργου του (XIV, 8, 14) αναφέρει ότι στην Κύπρο κατασκευάζονταν πολεμικά και εμπορικά πλοία επειδή το νησί ήταν πλούσιο σε ξυλεία και τα άλλα αναγκαία υλικά.
Βλέπε λήμμα: Εμπόριο
Το έργο του
Η Ιστορία (Res gestae) είναι καταγραφή, σε 31 βιβλία, ιστορικών γεγονότων που ξεκινούν από την άνοδο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρβα το 96 μ.Χ. και τελειώνει με την καταστροφική για τους Ρωμαίους μάχη της Ανδριανούπολης το 378 μ.Χ. Τα πρώτα 13 βιβλία έχουν χαθεί και μόνο από αναφορές σε αυτά, στο υπόλοιπο έργο, είναι δυνατή η εκτίμηση του περιεχομένου τους. Φαίνεται πως η αφήγηση αυτού του τμήματος, μέχρι το σημείο που ξεκινά η βασιλεία του Κωνσταντίου, ήταν συνοπτική. Το σωζόμενο τμήμα του έργου αρχίζε από το 353, με τον τελευταίο χρόνο της ζωής του καίσαρα Γάλλου, αδελφού του Ιουλιανού. Στη συνέχεια, καλύπτει την περίοδο της αυτοκρατορίας του Κωνστάντιου, του Ιουλιανού, του Ιοβιανού και της δυαρχίας Βαλεντινιανού - Βάλη.
Ο Αμμιανός, πέρα από τις δικές του εντυπώσεις, φαίνεται να χρησιμοποίησε δημόσια έγγραφα (relationes), όπως π.χ. επιστολές κρατικών αξιωματούχων. Επίσης, είναι πιθανό να βασίστηκε σε συνεντεύξεις με τέτοια πρόσωπα, τα οποία είχαν λάβει μέρος στα γεγονότα που περιγράφει.
Εν γένει, έχει αποδειχθεί πως, εκτός από τις δικές του εντυπώσεις ως αυτόπτη μάρτυρα και τα στοιχεία από συνέλεξε ο ίδιος, ο Αμμιανός κάνει εκτεταμένη χρήση άλλων, λατινόφωνων κυρίως πηγών.
Στο έργο του, που είναι γραμμένο στα λατινικά (περίοδος συγγραφής 378 - 390 μ.Χ.), είναι ολοφάνερος ο θαυμασμός του προς το πρόσωπο του αυτοκράτορα Ιουλιανού. Η ιστορία του πολλές φορές πλησιάζει τον πανηγυρικό, ένα εγκώμιο για τον αυτοκράτορα. Όντας και ο ίδιος εθνικός , υποστήριξε τις προσπάθειες του Ιουλιανού για την αποκατάσταση της αρχαίας θρησκείας.
Η σύγχρονη κριτική εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο για την ενδελέχεια του έργου, και ο Αμμιανός θεωρείται ο συγγραφέας της πιο ζωντανής, ευανάγνωστης και καλαίσθητης ιστορίας του 4ου αιώνα. Απαραίτητη για την ανασύσταση των γεγονότων εκείνης της εποχής και διαχρονικό έργο της αρχαιότητας, η Ιστορία του είναι προϊόν προσπάθειας αναβίωσης και του μεγαλοπρεπούς ιστοριογραφικού ύφους, το οποίο είχε επικρατήσει στον λατινικό κόσμο τους δύο προηγούμενους αιώνες. Αυτά τα πρότυπα προσπαθεί να αναβιώσει και να ξεπεράσει ο Αμμιανός, διανθίζοντάς τα με ηθικά υποδείγματα (exempla) από την αρχαία ιστορία και εκτεταμένες παρεκβάσεις οι οποίες καλύπτουν κάθε τομέα της αρχαίας γνώσης. Ίσως αυτές οι ατέλειωτες ηθικολογίες και οι εγκυκλοπαιδικές λεπτομέρειες κουράζουν τον σύγχρονο αναγνώστη, όμως δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την κολοσσιαία φιλοδοξία του συγγραφέα. Μέσα από το έργο του προβάλλει η καυστική περιγραφή μιας άθλιας και βίαιης εποχής.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια