Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Δήμαρχος Αμμοχώστου, πρέσβης. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1924. Αποφοίτησε από το εμπορικό Λύκειο της Πόλης και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Λονδίνο στο Gray's Inn και αναγορεύθηκε σε Barrister-at-Law. Παρακολούθησε επίσης οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από το 1949 δικηγορούσε στην Αμμόχωστο και το 1953 εξελέγη με καταπληκτική πλειοψηφία δήμαρχος της πόλεως Αμμοχώστου, (διαδέκτηκε τον Αδάμ Αδάμαντος)  την οποία υπηρέτησε επί ένα τέταρτο του αιώνα, μέχρι το 1978.

Πρωτη δημαρχία 

Ως δήμαρχος Αμμοχώστου προγραμμάτισε και εξετέλεσε, με την βοήθεια των συνεργατών του, έργα μεγάλης σημασίας που μετέτρεψαν την αναπτυσσόμενη πόλη της Αμμοχώστου σε μία από τις ωραιότερες πόλεις της Μεσογείου. (Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος -Αρχείο ΡΙΚ). Η Αμμόχωστος υπήρξε η πρώτη πόλη στην Κύπρο επί Δημαρχίας Πούγιουρου η οποία ξεκίνησε τον καθαρισμό των παραλιών της με μηχανικά μέσα (Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος -Αρχείο ΡΙΚ) 

Ως δήμαρχος Αμμοχώστου έλαβε ενεργό μέρος στον  αγώνα του Κυπριακού λαού για απελευθέρωση από τον αποικιοκρατικό ζυγό. Έλαβε μέρος σε αποστολές στο εξωτερικό ζητώντας από κυβερνήσεις να ασκήσουν πιέσεις στα Ηνωμένα Έθνη για να εφαρμοστεί και για τον Κυπριακό λαό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Απετέλεσε μέλος της αποστολής αντιπροσώπων στο Λονδίνο για τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) και εκεί ο Α. Πούγιουρος επέμεινε μέχρι τέλους ότι η ελληνική κυβέρνηση και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος δεν έπρεπε να τις υπογράψουν. Μάλιστα ο Α. Πούγιουρος τόνισε εμφαντικά ότι με την υπογραφή των Συμφωνιών και των Συνθηκών Εγγυήσεως αναγνωρίζονταν επικυριαρχικά και επεμβατικά δικαιώματα στην Τουρκία η οποία τα έχασε όταν η Αγγλία κήρυξε την Κύπρο ως αποικία της Μεγάλης Βρετανία (1925) και με την Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Προηγουμένως συμβούλευσε σχετικά την Εθνική κυπριακή ηγεσία και επέμεινε μέχρι τέλους, και προς αποφυγή εμπλοκής της Τουρκίας στην Κύπρο τόνιζε συνεχώς ότι ήταν προς το συμφέρον της Κύπρου να αποδεχθεί το Σχέδιο Radclift και αργότερα το σχέδιο Lennox Boyd και Harding. To 1956 όταν έγινε η τριμερής Διάσκεψη του Λονδίνου ο Α. Πούγιουρος μετέβη στο Λονδίνο με σκοπό να την ματαιώσει γιατί, όπως δήλωσε τότε δημοσίως, ήταν ασυγχώρητο σφάλμα της ελληνικής κυβέρνησης ν' αποδεχθεί να συμμετάσχει σ' αυτήν. Σε μεγάλη δημοσιογραφική διάσκεψη που συγκάλεσε στο Λονδίνο, όταν οι συνεχείς προσπάθειες του Α. Πούγιουρου και οι εκκλήσεις του προς τον ηγέτη της ελληνικής αντιπροσωπείας Στ. Στεφανόπουλο, τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος, δεν καρποφόρησαν, δεν δίστασε να καλέσει τον Στέφανο Στεφανόπουλο να επιστρέψει αμέσως στην Ελλάδα μετά την φοβερή εις βάρος της Ελλάδος συμπεριφορά του Φατίν Ζορλού, του τότε υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, τονίζοντας κατά την δημοσιογραφική διάσκεψη ότι υπογράφοντας την συμφωνία της τριμερούς, υπέγραψε την πολιτική του καταδίκη,και ότι προδίδει όχι μόνον τον Ελληνισμό της Κύπρου αλλά και τον Ελληνισμό της Ελλάδος γιατί με την υπογραφή της Ελλάδος επαναφέρει τα «δικαιώματα» της Τουρκίας πάνω στην Κύπρο, για πρώτη φορά από την κατάκτηση της Κύπρου από την Μεγάλη Βρετανία.

Μετά την Εισβολή 

Μετά την Εισβολή του 1974 ο Ανδρέας Πούγιουρος εγκαταστάθηκε στη Λεμεσό. 

Το 1978 ο Α. Πούγιουρος εκλήθη από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Σπύρο Κυπριανού να υπηρετήσει ως πρέσβης της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη με έδρα την Γενεύη. Διαπιστεύθηκε  στους Διεθνείς Οργανισμούς που εδρεύουν στην Γενεύη, καθώς επίσης και στους Διεθνείς Οργανισμούς στην Βιέννη, και αργότερα στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο.

Ενώ υπηρετούσε στην Γενεύη ο Α. Πούγιουρος συνέγραψε διάφορες μελέτες στον τομέα των ανθρωπίνων επιστημών και τιμήθηκε από το Andrew Jackson University, της Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης έκαμε διατριβή με θέμα «Η αρχή και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών από απόψεως Διεθνούς Δικαίου» η οποία ενεκρίθη και του εδόθη το PH.D. - International Relations στα θέματα «Διεθνείς Σχέσεις» (Πολιτική Επιστήμη).

Το 1980 το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου των Ανθρωπίνων Επιστημών (International Institute of Human Sciences) σε αναγνώριση των ικανοτήτων του στον τομέα των ανθρωπίνων επιστημών, τον εξέλεξε μέλος του Διεθνούς αυτού Ινστιτούτου.

Οι πρέσβεις των άλλων κρατών - μελών του ΟΗΕ αναγνωρίζοντας τις ικανότητες, τις γνώσεις, την ευθυκρισία και την ακεραιότητα του εξέλεξαν τον Α. Πούγιουρο πρύτανη του διπλωματικού σώματος για 3 σχεδόν συνεχή χρόνια και πρόεδρο της ομάδας εργασίας της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, θέση στην οποία επανεξελέγετο για 3 συνεχή χρόνια. Η Επιτροπή αυτή εξέταζε καταγγελίες εναντίον κρατών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξελέγη επίσης αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών και υπό την ιδιότητα του αυτή πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες σε μια εποχή πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ Ανατολής και Δύσης στα Ηνωμένα Έθνη.

Από το 1983 μέχρι το 1987 υπηρέτησε ως πρέσβης της Κύπρου στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο. 

Αρχή Λιμένων

Ως δήμαρχος Αμμοχώστου επί σειράν ετών ήταν ο πρόεδρος της Δημοτικής Λιμενικής Επιτροπής Αμμοχώστου που μελετούσε και έκανε εισηγήσεις στην κυβέρνηση για όλα τα προβλήματα του λιμανιού Αμμοχώστου από το οποίο περνούσε σχεδόν το 80% του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της Κύπρου. Την πολύτιμη αυτή πείρα για λιμενικά ζητήματα που απέκτησε ο Α. Πούγιουρος, την χρησιμοποίησε αργότερα όταν στα Ηνωμένα Έθνη (στην Γενεύη) ήταν μέλος μιας ειδικής Διεθνούς Επιτροπής που συνεστήθη ειδικά από την Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το εμπόριο και την ανάπτυξη και που μελετούσε θέματα και προβλήματα που σχετίζονται με λιμάνια διαφόρων χωρών του κόσμου και ο Α. Πούγιουρος διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στην σύνταξη προτάσεων για κανονισμούς και εισηγήσεις για την καλύτερη και ομοιόμορφη λειτουργία λιμανιών του κόσμου.

Το 1988 το Υπουργικό Συμβούλιο επέλεξε τον Α. Πούγιουρο ως πρόεδρο της Αρχής Λιμένων Κύπρου. Κατά την προεδρία του έγινε για πρώτη φορά το μεγάλο σχέδιο Αναπτύξεως (Master Plan) του λιμανιού Λεμεσού και ελήφθησαν σοβαρές αποφάσεις που τροχιοδρομούσαν την επί επιστημονικής βάσεως ανάπτυξη του λιμανιού Λεμεσού και των άλλων λιμανιών της Κύπρου.

Το 1991-1993 διετέλεσε πρόεδρος του Οργανισμού Αναπτύξεως Γης. Κατά την περίοδο της προεδρίας του ελήφθησαν αποφάσεις και προχώρησε το συμβούλιο σε διαχωρισμό εκατοντάδων οικοπέδων και ανέγερση πολυάριθμων κατοικιών σε πολλές πόλεις και χωριά της Κύπρου.

Ξανά Δήμαρχος

Το 1991 εξελέγη και πάλιν, κατόπιν εκλογών, δήμαρχος Αμμοχώστου με το 87% των ψήφων και αγωνίστηκε με πάθος για την προβολή της κατεχόμενης πόλης της Αμμοχώστου, ζητώντας δικαιοσύνη για τον λαό, να φύγουν τα ξένα στρατεύματα κατοχής και οι έποικοι και να εφαρμοστεί το αναφαίρετο δικαίωμα τόσο των κατοίκων της Αμμοχώστου όσο και των υπολοίπων προσφύγων της Κύπρου της επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες. Μίλησε πολλές φορές στην βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, στο Αμερικανικό Κογκρέσο και είχε επαφές με ανώτερους αξιωματούχους κυβερνήσεων της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Επανεξελέγη  ∆ήµαρχος το 1996 και υπηρέτησε µέχρι την 31 Δεκεμβρίου 2001 οπόταν απεσύρθη οικειοθελώς. Τον διαδέκτηκε ο Κίκης Καζαμίας.

Από τις αρχές του 1987 επαναδραστηριοποίησε το δικηγορικό του γραφείο που πρωτο-ιδρύθηκε στην Αμμόχωστο το 1949, στο οποίο εργαζόταν μέχρι το τέλος της ζωής του μαζί με το γιο του Σώζο Πούγιουρο. Πέθανε στις 19 Απριλίου 2012. Το δημοτικό συμβούλιο Αμμοχώστου κήρυξε τριήμερο πένθος για τον εκλιπόντα, ο οποίος διετέλεσε για 35 χρόνια δημαρχος της πόλης.

Πηγή 

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια