Παναγίδης Σολομών

Image

Οικονόμος με πλούσια εκκλησιαστική και εθνική δράση στην πόλη και επαρχία Λεμεσού. Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1893 στο Βαρώσι. Υπήρξε ένας από τους πρώτους φοιτητές του Παγκυπρίου Διδασκαλείου από όπου αποφοίτησε το 1916. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορα χωριά, όπως το Καλό Χωριό Λεμεσού, τη Σωτήρα Αμμοχώστου και τον Άγιο Ιωάννη Αγρού. Το σχολικό έτος 1920-21 δίδαξε στο χωριό Κρίβα της Μακεδονίας ανταποκρινόμενος σε σχετική παράκληση της ελληνικής κυβέρνησης προς τους δασκάλους της Κύπρου να επανδρώσουν τα εκπαιδευτήρια των περιοχών που είχαν απελευθερωθεί μετά το Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο και τον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Χειροτονήθηκε το 1928 στην εκκλησία της Ζωοπηγής από τον τότε μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο Μυλωνά, σε διάκονο, ο οποίος του ανέθεσε τα καθήκοντα του ιεροκήρυκα στα χωριά της Πιτσιλιάς. Για την εθνική δράση που ανέπτυξε την περίοδο των Οκτωβριανών, η αποικιοκρατική κυβέρνηση των Άγγλων τον εκτόπισε για πολύμηνο διάστημα στο Καλό Χωριό Λεμεσού.

 

Το 1931 γίνεται αρχιερατικός επίτροπος Κιτίου και το 1933 εφημέριος της Αγ. Τριάδος Λεμεσού. Ως εφημέριος στο ναό της Αγίας Τριάδος Λεμεσού, ίδρυσε το πρώτο κατηχητικό στην Κύπρο. Έκτοτε ανέπτυξε πλούσια εκκλησιαστική δράση στην πόλη της Λεμεσού, ίδρυσε την πρώτη κατασκήνωση στον Άγιο Ιωάννη Αγρού (1937) και την πρώτη Χριστιανική Οργάνωση Νέων -OXEN- (1939). Συνέχισε να ιδρύει κατασκηνώσεις με αυτή το 1948 στο δάσος του Κακομάλη, μια δάσωδη ορείνη περιοχή μεταξύ των χωριών Λουβαρά και Καλού Χωριού στην Πιτσιλιά.  Ταυτόχρονα υπηρέτησε και ως καθηγητής θρησκευτικών στο Γυμνάσιο Λεμεσού. Πέθανε  στις 15 Αυγούστου 1964.
 
Ο Οικονόμος Παναγίδης είχε ενεργό εμπλοκή στον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Πολλοί επίσης από τους μαθητές του στην ΟΧΕΝ πλαισίωσαν τις τάξεις της οργάνωσης. 

 

Λατρεία για τη φύση

Η λειτουργία κατασκηνώσεων σε ορεινές περιοχές της Λεμεσού ήταν απόρροια και της μεγάλης λατρείας του για τη φύση. Στη Λεμεσό πολλοί τον θεωρούν ως τον πρώτο οικολόγο. Χαρακτηριστικό της αγάπης του για τη φύση είναι και τα ονόματα που έδωσε στα τρία του παιδιά, τον Δάφνη, τη Χλόη και τον Στάχυ.  Μετά το θάνατό του οι μαθητές και τα πνευματικά του τέκνα ίδρυσαν το Ίδρυμα «Σολομώντος Παναγίδη», το 1960 το οποίο επεδίωξε τη συνέχιση του έργου του. Το κτήριο παραχώρησε η πολιτεία για περίοδο 33 ετών στο «Ίδρυμα Σολομώντος Παναγίδη» και βρίσκεται στην οδό Ιούλιου Βέρν απέναντι από την Κεντρική Πυροσβεστική Υπηρεσία στη Λεμεσό. Το κτήριο σταδιακά εγκαταλείφθηκε, αλλά το 2016 παραχωρήθηκε στους «Πυροσβέστες του Κόσμου»  ώστε να στεγάσει τις δράσεις του εθελοντικού αυτού σωματείου.

 

Συγγραφικό έργο

Ο Σολομών Παναγίδης υπήρξε επίσης συνεργάτης της εφημερίδας «Παρατηρητής» καθώς και πολλών άλλων εντύπων. Εξέδωσε τα βιβλία:

  1. «Οδηγός σηροτροφίας», Βαρώσια, 1926
  2. «Τίναγμα προβατίνου δέρματος από σώματα λύκων», Λεμεσός, 1935
  3. «Χριστιανισμός, Σοσιαλισμός και Χριστιανική Σοσιαλιστική Κίνησις στην Ευρώπη και αλλού», Λεμεσός, 1945.

 

 

Πηγές: 

Φώτο Γκάλερι

Image
Image
Image
Image
Image