Τα πιο εκλεκτά μέρη του λαγού, κατά μεταφορά από τα τρυφερά άκρα (μούττες) των φυτών. Λέγονται και άδρη, άχνη, άγνη και άγριν, το. Πρβ. και δίστιχο του ακριτικού τραγουδιού:
Καλώς ήρτεν ο Χάροντας, να φά' να πιει μιτά μας,
να φάει άγριν του λαού, να φά' οφτόν περτίτζ'ιν.