Μοναχός του 12ου αιώνα, ένας από τους πρώτους που ασκήτευσαν στο νεοϊδρυθέν τότε μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά. Τον Προκόπιο, γέροντα ασκητή, αναφέρει στην Τυπικήν Διάταξίν του ο λίγο μεταγενέστερος μοναχός Νείλος*, ο κατ’ εξοχήν θεμελιωτής του μοναστηριού του Μαχαιρά.
Ο Νείλος αναφέρει ότι μετά τον θάνατο, το 1155, του Νεοφύτου, του ενός εκ των δύο ασκητών που πρώτοι μόνασαν στην περιοχή Μαχαιρά, ο δεύτερος απ’ αυτούς, ο Ιγνάτιος, παρέμεινε εκεί με βοηθό έναν γέρο ασκητή, τον Προκόπιο. Οι δύο αυτοί, Ιγνάτιος και Προκόπιος, ήσαν εκείνοι που ταξίδευσαν στην Κωνσταντινούπολη για να εξασφαλίσουν τη βοήθεια του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, ο οποίος εκχώρησε σ’ αυτούς και τα πρώτα προνόμια του μοναστηριού (βλέπε περισσότερα στα λήμματα Ιγνάτιος ασκητής και Μαχαιρά Παναγίας μοναστήρι).