Αγλάσυκα
Οικισμός που βρισκόταν κοντά στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου και διαλύθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κάτω από την πίεση των Τούρκων. Τότε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Αγλάσυκας μετακινήθηκε στο χωριό Λύση. Ο οικισμός της Αγλάσυκας δεν πρέπει να συγχέεται με το κοντινό χωριό Μακράσυκα, γιατί επρόκειτο για δυο γειτονικά χωριά κι όχι ένα.
Το όνομα Αγλάσυκα προήλθε από τις λέξεις αγλαά σύκα, επειδή παράγονταν εκεί μεγάλα σύκα, σ'αντίθεση μάλιστα με το όνομα του άλλου χωριού όπου παράγονταν μικρά-σύκα (Μικράσυκα-Μακράσυκα) κατά τον Νέαρχο Κληρίδη.
Η Αγλάσυκα, που ακόμα πιο παλιά ονομαζόταν απλά Σύκα, πιθανολογείται ότι ήταν η γενέτειρα του επισκόπου Χύτρων Δημητριανού. Πιο πιθανόν όμως είναι ο επίσκοπος Δημητριανός να καταγόταν από άλλο χωριό, το Συκαί, το οποίο δεν σχετιζόταν με την Αγλάσυκα.
Σε παλαιούς χάρτες της Κύπρου, όπως είναι ο χάρτης του Abraham Ortelius του έτους 1573, το χωριό βρίσκεται σημειωμένο ως Aglasiga, περίπου στα νότια του χωριού Βατιλή (Stefani Vasili).
Ο ιστορικός Φλώριος Βουστρώνιος (16ος αιώνας) αναφέρει την Αγλάσυκα ως φέουδο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Όταν, μετά την άνοδό του στο θρόνο της Κύπρου το 1460, ο βασιλιάς Ιάκωβος Β’ προέβη σε αναδιανομή των φεούδων του βασιλείου μεταξύ ευγενών και αξιωματούχων του, η Αγλάσυκα (Aglassica) εδόθη στον Ούγο ντε Λουζινιάν, γιο του Φοίβου ντε Λουζινιάν που ήταν ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά Ιωάννη Β’ (νόθος γιος του βασιλιά Ιανού). Εφόσον και ο Ιάκωβος Β’ ήταν νόθος γιος του βασιλιά Ιωάννη Β’, ο Ούγος αυτός ήταν ανεψιός του. Εκτός δε από την Αγλάσυκα, είχε πάρει από τον θείο του και δεύτερο φέουδο, το χωριό Μένοικο.