Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 13 Μαρτίου 1945. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Αμμοχώστου και σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα ιδρύοντας εκτός κέντρου το δικό του θέατρο.

Σε συνέντευξή του είχε πει: «Ως Kύπριος που μεγάλωσε με μονομανίες και ιδεολογίες, σε μια χώρα που εξακολουθεί να έχει εθνικά ιδεώδη, δεν μπορούσα να μη γίνω ιδεολόγος. Είναι στάση ζωής αυτό. Ως ιδεολόγος και κυπριακό μουλάρι, είχα βάλει στόχο να μην κάνω κάτι αν δεν μου αρέσει. Δεν με ενδιέφερε αν θα πεινάσω. Είχα μια ακαταδεξία στα εύκολα, τα οποία στην Ελλάδα ήταν και τα εμπορικά». (Βλέπε αφιέρωμα της ΕΡΤ στο Δημήτρη Ποταμίτη)

Το 1972 αγόρασε τον κινηματογράφο «Ρέα» στο Ζωγράφου και τον μετέτρεψε σε θέατρο, με το όνομα «Έρευνα». Το κεφάλαιό που είχε να επενδύσει ίσα που έφτανε τις 30.000 δραχμές. Ήταν όλες οι οικονομίες της μητέρας του. Τα εγκαίνια έγιναν τις ταραγμένες μέρες του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Το θέατρο «Έρευνα» ήταν το καλλιτεχνικό του δημιούργημα και ο Ποταμίτης αφιερώθηκε σε κάθε του πτυχή. Εκτελούσε χρέη σκηνοθέτη, πρωταγωνιστή, φωτιστή, ενδυματολόγου ακόμα και σκηνογράφου....

Έκαμε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση με το Εθνικό Θέατρο, στον ρόλο του Εύμηλου, στην «Ἄλκηστιν» του Ευριπίδη, στην Επίδαυρο. Το 1983 τιμήθηκε με το «κορφιάτικο βραβείο» καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην «Ερωτική Τριλογία» του Φέρστιν. Συνεργάστηκε επίσης με τον Μάνο Κατράκη και την Έλσα Βεργή σε πολλά έργα, υπήρξε δε βασικό στέλεχος του «Προσκήνιου» του Αλέξη Σολομού για πέντε χρόνια. Μέσω του Θεάτρου Έρευνας παρουσιάσε μια σειρά από ποιοτικά έργα.  Ανάμεσα στα έργα που ανέβασε με το Θέατρο Έρευνας είναι «Ο Άνθρωπος-Ελέφαντας», «Έκβους» και «Ο Κύριος και ο Παρασκευάς». Παραστάσεις με το Θέατρο Έρευνας έδωσε ο Ποταμίτης και στην Κύπρο. Το καλοκαίρι του 1987 ο Δημήτρης Ποταμίτης εμφανίστηκε στον ρόλο του Ορέστη, στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη που ανέβασε ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου. Ως σκηνοθέτης ανέβασε αρκετά έργα του ελευθέρου θεάτρου στην Αθήνα και συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, ενώ σκηνοθέτησε και σε άλλες θεατρικές σκηνές.

Ως ποιητής εμφανίστηκε το 1964 με τη συλλογή Συμπόσιο. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: Το Συμπόσιον (1964), Ἡ δολοφονία τῶν Ἀγγέλων, Ὁ  ἄλλος Δημήτριος, Κυπριάδα, Τό ἀρχαῖο σαξόφωνο, Ἕνα δένδρο πού νομίζει πώς εἶναι πουλί, Τά πυρηνικά ποιήματα.  Έγραψε επίσης τα ακόλουθα θεατρικά, που ανεβάστηκαν: Πώς φαγώθηκε η Κοκκινοσκουφίτσα, Οι τελευταίες περιπέτειες του Αδάμ και της Εύας, Ο Κύριος και ο Παρασκευάς, Ανάποδα Παραμύθια, Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη (το τελευταίο παρουσιάστηκε και στο εξωτερικό). Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου και της Διεθνούς Οργανώσεως Παιδικού Θεάτρου ACITEJ.

 Τον Νοέμβριο του 2002 έκλεισε το θέατρο. Οι λόγοι ήταν κυρίως οικονομικοί, καθώς οι κρατικές επιχορηγήσεις δεν έφταναν για να αντιμετωπιστούν τα έξοδα. Ο Ποταμίτης παρέδωσε τα όπλα, απογοητευμένος από την αισθητική της εποχής. Έγραφε ότι δεν μπορεί να αντισταθεί «στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα». Η απώλεια της θεατρικής δράσης ήταν βαρύ πλήγμα....

Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου, 2003.

Πηγές:

• Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
• Μηχανή του Χρόνου
• Wikipedia