Παυλίδης Λεωνίδας
Ερωτική πορεία
ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Ὡς μ’ εἶχες πόθο κι ἔγνοια σου ξάφνου μέ βρῆκες, σάμπως
τῆς μυστικῆς σου θάλασσας νά ’μουν τό ἐνάλιο θάμπος.
Κι ὡς ἀνεβαίνω πρός τό φῶς στήν τρίαιναν τήν ὁρμή μου
μαργαριταρολούλουδο, λαμποκοπᾶς μαζί μου.
Κι ἐνῶ τή βραχοστέφανην ἀκρογιαλιά πατοῦμε,
στ’ αὐγινά χαιρετίσματα κι ἐμεῖς ἀνταπαντοῦμε.
Καί σ’ ἀκλουθῶ καί μ’ ἀκλουθᾶς, σχῆμα διπλό κι ἀκράτο
στό σούρουπο πού μέστωσε καί τρέμει ἀχνοφλογάτο.
Κι ὡς σ’ ἀπιθώνω στήν πλαγιά τήν νυχτοφιλημένη
ἴσκιος διαβαίνω ἀπάνω σου καί σέ πατῶ ἀναμμένη.
Κι ἐνῶ ἔχεις τήν ἀστροφεγγιάν ἀπανωσκέπασμά σου,
οὐράνια χρυσομέλισσα τρυγῶ, τήν ὀμορφιά σου.
Καί τό φιλί σου μολογᾶ καί μέ γνωρίζεις πρώτη
χαρά ποθοκρατόρισσα στήν ὣριμή σου νιότη.
Λεωνίδας Παυλίδης