ΕΡΩΤΙΚΟ
Νά ’μουν δεντρόν τζ΄εσού πουλλίν, πάνω μου να φουλιεύκεις,
δύμμαν του νήλιου νά ’ρκεσαι, χάραμαν φου να φεύκεις,
άλλην καλλύττερην ζωήν ’πο τούτην, μεν γυρεύκεις!
Ούλλην την νύχταν να γλεντάς τα νειάτα σου μιτά μου,
εν η καλλύττερη ζωή του κόσμου, πέρτικά μου.
Αν μ’ αγαπάς σαν σ’ αγαπώ τζ΄αί που αγάπην νιώθεις,
για τούτον εγεννήθηκες, για τούτον ενιώθης!
Ξενής Πάτσαλος