Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ήρωας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959. Καταγόταν από το χωριό Αναφωτία της επαρχίας Λάρνακας. Γεννήθηκε το 1933 κι έπεσε μαχόμενος κατά Βρετανών στρατιωτών στο χωριό Βάβλα, στις 27 Αυγούστου 1958.

Ο Μιχαήλ Παρίδης ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στις τάξεις της ΕΟΚΑ, πριν ακόμη αρχίσει ο ένοπλος αγώνας. Έδρασε, εργαζόμενος ήδη στην προπαρασκευή του αγώνα, ως αναπληρωτής ομαδάρχης της ομάδος «Άρης», μιας από τις λίγες ομάδες που είχαν οργανωθεί πριν από την έναρξη του αγώνα στην περιοχή Λάρνακας, υπό τον Σταύρο Ποσκώτη (τομεάρχη). Δεκαπέντε μέρες πριν από την έναρξη του αγώνα, οι δυο ομάδες κρούσεως της Λάρνακας («Άρης» και «Κρόνος») έκαμαν μέχρι και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στο δάσος της Σαλαμίνος.

Ο Παρίδης ήταν ένας από τους αγωνιστές που ανέλαβαν να κτυπήσουν στρατιωτικούς και άλλους κυβερνητικούς στόχους την νύχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου του 1955, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα. Ο Παρίδης ανέλαβε την ανατίναξη της αίθουσας συνεδριάσεων του δικαστηρίου Λάρνακας.

Ωστόσο μετά την πρώτη όσο κι εντυπωσιακή αυτή στρατιωτική ενέργεια της ΕΟΚΑ, αρκετοί από τους αγωνιστές του τομέα Λάρνακας εντοπίστηκαν από τις αρχές, μεταξύ δε αυτών και ο Παρίδης, που συνελήφθη στο σπίτι του στη Λάρνακα, λίγες ώρες αργότερα. Μαζί με άλλους συλληφθέντες μετεφέρθη την επομένη στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.

Συνολικά πέντε αγωνιστές του τομέα Λάρνακας (Μιχ. Παρίδης, Σταύρος Ποσκώτης, Γεώργιος Λυκούργος, Ιάκωβος Καϊσερλίδης και Ξάνθος Ιακωβίδης) παρουσιάστηκαν από τους Άγγλους στο δικαστήριο, την ημέρα του Πάσχα του 1955, και εναντίον τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες που περιελάμβαναν την κατηγορία για συνωμοσία προς ανατροπή του αποικιοκρατικού καθεστώτος της Κύπρου. Η δίκη τους, στο κακουργιοδικείο Λάρνακας, κράτησε πολλές μέρες, αξίζει δε να σημειωθεί ότι την κατηγορία διηύθυνε ο τότε βοηθός εισαγγελέας Ραούφ Ντενκτάς. Κατά τις ημέρες της δίκης, ο λαός της Λάρνακας, ιδιαίτερα δε ο μαθητόκοσμος, με συνεχείς εκδηλώσεις εξέφραζε την υποστήριξή του προς τους κατηγορουμένους. Η απόφαση του δικαστηρίου εξεδόθη στις 23 Ιουνίου 1955 και ήταν, φυσικά, καταδικαστική. Όλοι οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση από 3 μέχρι 9 χρόνια. Ο Μιχαήλ Παρίδης καταδικάστηκε σε φυλάκιση 7 χρόνων.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1957 ο Παρίδης μετεφέρθη στο νοσοκομείο της Λευκωσίας, όπου υπεβλήθη σε εγχείρηση στη μύτη. Αμέσως θεώρησε τη μεταφορά του εκεί ως ευκαιρία για να δραπετεύσει. Με τη βοήθεια και συνεργασία συναγωνιστών και νοσοκόμων, κόπηκαν τα σίδερα του παραθύρου στο δωμάτιο όπου νοσηλευόταν, στον 3ο όροφο του νοσοκομείου. Με σχοινί, ο Παρίδης κατόρθωσε να κατεβεί στο έδαφος, ενώ στον θάλαμο δημιουργήθηκε επεισόδιο που απασχόλησε τους φρουρούς. Στο έδαφος, μια νοσοκόμα απασχολούσε άλλους φρουρούς, κερνώντας τους γλυκά. Παρά την εξάντλησή του από την εγχείρηση, ο Παρίδης κατόρθωσε να αποδράσει και να μεταφερθεί μακριά με αυτοκίνητο συναγωνιστών που ανέμενε.

Αμέσως μετά την απόδρασή του, ο Παρίδης κρύφτηκε στην Αγλαντζιά. Αργότερα μετακινήθηκε στη Λάρνακα, όπου ανέλαβε ως τομεάρχης. Στον τομέα της Λάρνακας είχαν γίνει από τους Άγγλους πολλές έρευνες και συλλήψεις και το εκεί δίκτυο της Οργάνωσης είχε υποστεί σοβαρά πλήγματα. Ο Παρίδης άρχισε αμέσως σκληρή οργανωτική εργασία και σε σύντομο χρόνο — σε ένα περίπου μήνα — το δίκτυο αναδιοργανώθηκε. Ο Παρίδης ανασύνταξε και τις αντάρτικες ομάδες της περιοχής, κατασκεύασε νέα κρησφύγετα και προμηθεύτηκε νέο οπλισμό. Τον Απρίλιο του 1958 μετέφερε την έδρα του στο χωριό Αγκλεισίδες κι άρχισε την αναδιοργάνωση των ομάδων της περιοχής. Αργότερα μετακινήθηκε, για τον ίδιο σκοπό, στη Σκαρίνου και ύστερα στην περιοχή του μοναστηριού του Αγίου Μηνά, τελικά δε στο χωριό Βάβλα, όπου κι έπεσε μαχόμενος.

Την παρουσία του Παρίδη στην περιοχή της Βάβλας κατόρθωσαν να επισημάνουν οι αγγλικές υπηρεσίες από φυλλάδια της ΕΟΚΑ που κυκλοφόρησαν στην περιοχή. Επειδή το περιεχόμενο των φυλλαδίων ήταν μεν το ίδιο με άλλων που κυκλοφόρησαν στη Λάρνακα, πλην όμως εκείνα της περιοχής Βάβλας είχαν επιπρόσθετα και επικεφαλίδα, οι Βρετανοί υπολόγισαν ότι αυτά τυπώθηκαν τοπικά, στην περιοχή Βάβλας. Αμέσως άρχισαν έρευνες στα χωριά της περιοχής. Ο Παρίδης, που διέμενε στο σπίτι του Χρ. Καραγιώργη (δασκάλου τότε στη Βάβλα), αν και ειδοποιήθηκε για την άφιξη στο χωριό Άγγλων στρατιωτών και Τούρκων επικουρικών, αρνήθηκε να υποχωρήσει και να προσπαθήσει να διαφύγει. Αντίθετα, πήρε την απόφαση να δώσει μάχη, έστω και μόνος του. Παρέμεινε στο σπίτι εκείνο της Βάβλας, όπου κι έπεσε μαχόμενος στις 27 Αυγούστου του 1958, στις 10 το πρωί.

Ο Μιχαήλ Παρίδης ήταν ένας από τους πιο σεμνούς αλλά και ικανούς τομεάρχες της ΕΟΚΑ.

(Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος-Αρχείο ΡΙΚ)

Οι οργανωτικές και διοικητικές του ικανότητες ήταν μεγάλες, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Υπήρξε επίσης μέλος της OXEN κι είχε και ενδιαφέροντα λογοτεχνικά. Έγραψε λίγα ποιήματα και στη Βάβλα είχε αρχίσει ένα πεζογράφημα. Στη Βάβλα υπάρχει και σχετικό μουσείο της ΕΟΚΑ.