Παρθένιος ηγούμενος
Ηγούμενος Κύκκου. Ανέλαβε τη διοίκηση του μοναστηριού γύρω στα 1734, πρώτα ως οικονόμος και μετά ως ηγούμενος.
Επί των ημερών του (Νοέμβριος του 1751) καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά το μοναστήρι του Κύκκου, την τρίτη κατά σειρά στην ιστορία του. Από τον όλεθρο διασώθηκαν μονάχα η αγία εικόνα και ελάχιστα κειμήλια. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1755) μετά την εξασφάλιση σχετικής άδειας από την οθωμανική αρχή, άρχισε κάτω από τρομερά δύσκολες συνθήκες το έργο της ανοικοδόμησης.
Ο Παρθένιος συνδέθηκε στενά με τον Εφραίμ* τον Αθηναίο, από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νησιού κατά τον 18ο αιώνα. Κάτω από την επίδραση του λόγιου αυτού δημιούργησε σχολή των ελληνικών γραμμάτων στο μοναστήρι και χρηματοδότησε σειρά εκδόσεων. Σημαντικότερη υπήρξε η Περιγραφή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Κύκκου που συνέταξε ο Εφραίμ και προλόγισε ο ηγούμενος Παρθένιος. Για καθαρά εκδοτικές εργασίες απέστειλε στη Βενετία τον Σεραφείμ Πισσίδιο για να μεταγλωττίσει και εκδώσει στα καραμανλίδικα βιβλία για το καλό των τουρκόφωνων Ορθοδόξων της Ανατολής.
Με τη διαθήκη του όριζε τα περιουσιακά του στοιχεία να διαμοιρασθούν στο ορθόδοξο ιερατείο και στους φτωχούς. Πέθανε στη Λευκωσία στο μετόχι του Αγίου Δομετίου στις αρχές του 1776 και τάφηκε στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, μετόχι του Κύκκου στη Λακατάμια, όπου ο τάφος του σώζεται σε κόγχη στον βόρειο τοίχο του νάρθηκα.