Παπαχαραλάμπους Γεώργιος
Εκπαιδευτικός, λαογράφος. Γεννήθηκε στη Μηλιά Αμμοχώστου το 1897. Τέλειωσε το Παγκύπριον Διδασκαλείον και εργάστηκε ως δάσκαλος μέχρι το 1923. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1927-1962 υπηρέτησε ως καθηγητής, υποδιευθυντής και γυμνασιάρχης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Από το 1936 κ.ε. υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, της οποίας διετέλεσε γραμματέας για σαράντα χρόνια και αργότερα πρόεδρος. Εργάστηκε ως διευθυντής του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών κατά την περίοδο 1962-1967. Με τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού της Κύπρου άρχισε να ασχολείται από τα νεανικά του χρόνια και με το συγγραφικό του έργο περιέγραψε και ερμήνευσε πλείστους τομείς του ιδιωτικού και κοινωνικού βίου του κυπριακού λαού. Στην εργασία του ακολούθησε την πορεία που έχει διαγράψει ο Νικόλαος Πολίτης. Εξέδωσε δύο βιβλία και δημοσίευσε πάρα πολλές μελέτες σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά, και κυρίως στο Δελτίον της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών. Παράλληλα, ο Γεώργιος Παπαχαραλάμπους είχε μια ιδιαίτερα σημαντική προσφορά στον εκπαιδευτικό τομέα, στην ίδρυση του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης, στην επιμέλεια της έκδοσης του Δελτίου της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, στην οργάνωση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και την ίδρυση Λαογραφικού Αρχείου. Τα λαογραφικά του βιβλία είναι:
1. Κυπριακά Ἤθη καί Ἔθιμα (Λευκωσία, 1965).
2. Ἡ κυπριακή οἰκία (Λευκωσία, 1968).
Μεταξύ των λαογραφικών μελετών του, αναφέρουμε χαρακτηριστικά: Ἀρχαῖα παίγνια παρά τοῖς σημερινοῖς Κυπρίοις, Κυπριακαί παραδόσεις, Πρόκλησις μαντικῶν ὀνείρων καί λατρεία τοῦ Ἀδώνιδος ἐν Κύπρῳ, Κυπριακά παίγνια, Ἡ συκῆ εἰς τήν Κυπριακήν Λαογραφίαν, Ὀνειροκριτικά, Ὁ Διγενῆς εἰς τά δημοτικά τραγούδια καί τάς παραδόσεις τῆς Κύπρου, Κυπριακαί παραδόσεις διά τήν τιμωρίαν ἱεροσύλων κ.α.
Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 1990.