Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Εκπαιδευτικός και λογία. Γεννήθηκε στην Πάφο το 1888 και πέθανε στην Πάτρα της Πελοποννήσου το 1949. Αποφοίτησε με άριστα από το Αρσάκειο των Αθηνών κι επιστρέφοντας στην Κύπρο εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στην Αμμόχωστο (1905-1919, υποδιευθύντρια του Ανωτέρου Παρθεναγωγείου), και αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση του Σχολαρχείου της Λάρνακας. Έφυγε μετά για ανώτερες σπουδές στη Γαλλία˙ σπούδασε φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Στην Κύπρο επέστρεψε το 1924, οπότε εργάστηκε στο Διδασκαλείο Θηλέων της Λευκωσίας.

Το 1937 προσκλήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και ανέλαβε τη διεύθυνση της Αρσακείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας των Πατρών. Στη θέση αυτή υπηρέτησε 12 χρόνια, μέχρι το θάνατό της. Πέθανε από φυματίωση που προήλθε από τις κακουχίες που πέρασε την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα όπου είχε μετοικίσει μερικά χρόνια πριν, μη βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος για τις πρωτοποριακές της ιδέες στην Κύπρο. 

Η Περσεφόνη Παπαδοπούλου υπήρξε όχι μόνο μια από τις λαμπρότερες Ελληνίδες εκπαιδευτικούς αλλά και σημαντική πνευματική φυσιογνωμία. Αγωνίστηκε ακόμη για τη καλυτέρευση και εξύψωση της γυναίκας. Το 1913 εξέδωσε στην Αμμόχωστο την γυναικεία δεκαπενθήμερη φιλολογική εφημερίδα Ἑστιάδες η οποία κυκλοφόρησε στις 15 Νοεμβρίου 1913, πρώτη και μοναδική στην Κύπρο και τρίτη στον Ελληνισμό. Ουσιαστική και πολύ εύστοχη η προμετωπίδα της εφημερίδας που έγραφε: "Μορφώσατε και ανυψώσατε τη γυναίκα και θα ιδήτε μετά Θαυμασμού ολόκληρου αναγέννηση ανθρωπότητας". Ίδρυσε επίσης το σωματείο «Πνευματική Ἀδελφότης Ἑλληνίδων Κυριῶν Κύπρου». Δημοσίευσε πολλά άρθρα όπως και μελέτες της, υπογράφοντας κάποτε και με το ψευδώνυμο «Σαλαμινία». Αρκετές μελέτες της είναι φιλοσοφικού και ψυχολογικού περιεχομένου, άλλες ασχολούνταν με εκπαιδευτικά θέματα και θέματα σχετικά με την εξύψωση της γυναίκας. Σε βιβλία εξέδωσε τα ακόλουθα έργα της:

1. Ἐκπαιδευτικόν ὑπόμνημα. Ἡ ἐν Ἑλλάδι μεταρρυθμιστική κίνησις καί τά κυριώτερα προβλήματα τοῦ Κυπριακοῦ σχολείου (1930).
2. Πίνακες μαθητικῆς ὠχρότητος καί καχεξίας (1931).
3. Ἡ φιλοσοφία τοῦ Μπερξόν (1939).