Παπαδόπουλος Γιάννης Κ
Λίγα λόγια στους συμμαθητές μου
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ
Τί νά σᾶς λέω γιά Θερμοπῦλες, Μαραθῶνες,
ὃταν τή μάχη δίνετε μέ πέτρες στήν αὐλή μας,
ὃταν Παιχνίδι σας εἶναι μονά-ζυγά μέ σφαῖρες,
μονά-ζυγά μέ Λευτεριά ἤ Θάνατο!
Τί νά σᾶς μάθω ἡρωικούς ἐξάμετρους τοῦ Ὁμήρου,
ὃταν μετρᾶτε λίγα δευτερόλεπτα
κι’ ὕστερα ρίχνετε τήν χειροβομβίδα;
Παιδιά, πού γίνατε ἄντρες σέ μιά νύχτα
τοῦ χίλια εννιακόσια πενηνταπέντε,
πού ὡρίμασε τόσο ἄξαφνα τό πνεῦμα σας,
τί νά σᾶς πῶ γιά Λογική, γιά ἀρχαία σοφία;
Τί νά διαβάζω γιά Σουλιώτισσες καί Μεσολόγγια
σέ σᾶς, κοπέλλες, πού εἶστε κάθε μιά
κι’ ἀπό ἕνα ζωντανό ταχυδρομεῖο,
πού μέσα ἀπ’ τήν ἀθώα στολή εἶστε ζωσμένες τ’ ἄρματα!
Τί νά ζητῶ καλλιγραφίες ἀπό τά χέρια πού ἔσκαβαν
ὅλο τό βράδυ χτές κρησφύγετα,
ποῦ νά διαβάσω πιό λαμπρή σελίδα λεβεντιᾶς
ἀπό τό πρόσωπό σας τό μελανιασμένο
ἀκόμα ἀπ’ τά χτυπήματα
τῆς τελευταίας διαδήλωσης,
ποιό τραγούδι ὀμορφότερο νά πῶ
ἀπ’ τή σιωπή σας μπρός στά βασανιστήρια;
Τί νά σᾶς μάθω πιό πολύ
ἀπ’ ὅ,τι λέει ἡ ζωή κι’ ὁ θάνατός σας;
Γιάννης Κ. Παπαδόπουλος