Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αποχαιρετιστήριο κείμενο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη προς τους συμμαθητές του όταν βγήκε αντάρτης.

 

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ

 

Παλιοί συμμαθηταί,

Αὐτή τήν ὥρα κάποιος λείπει ἀνάμεσά σας· κάποιος πού φεύγει ἀναζητώντας λίγον ἐλεύθερο ἀέρα· κάποιος πού μπορεῖ νά μή τόν ξαναδῆτε παρά μόνο νεκρό. Μή κλάψετε στόν τάφο του. Δέν κάνει νά τόν κλαῖτε... Λίγα λουλούδια τοῦ Μαγιοῦ σκορπᾶτε του στόν τάφο. Τοῦ φτάνει αὐτό ΜΟΝΑΧΑ...

 

Θά πάρω μιάν ἀνηφοριά,

θά πάρω μονοπάτια,

νά βρῶ τά σκαλοπάτια

πού πᾶν στή Λευτεριά.

 

Θ' ἀφήσω ἀδέρφια, συγγενεῖς

τή μάνα, τόν πατέρα

μέσ' στά λαγκάδια πέρα

καί τίς βουνοπλαγιές.

 

Ψάχνοντας γιά τή Λευτεριά

Θἄχω παρέα μόνη

κατάλευκο τό χιόνι,

βουνά καί ρεματιές.

 

Τώρα κι ἄν εἶναι χειμωνιά,

θἀρθῆ τό καλοκαίρι

τή Λευτεριά νά φέρη

σε πόλεις καί χωριά.

 

Μά δέν μπορώ νά καρτερῶ.

 

Θά πάρω μιαν ανηφοριά

θά πάρω μονοπάτια,

νά βρῶ τά σκαλοπάτια

πού πᾶν στή Λευτεριά.

 

Τά σκαλοπάτια θ' ἀνεβῶ,

θά μπῶ σ' ἕνα παλάτι

τό ξέρω – θἆν' ἀπάτη,

δέ θἆναι ἀληθινό.

 

Μέσ' στό παλάτι θά γυρνῶ 

ὥσπου νά βρῶ τόν θρόνο

βασίλισσα μιά μόνο

θά κάθεται σ' αὐτόν.

 

Κόρη πανώρια, θά τῆς πῶ,

ἄνοιξε τά φτερά σου

καί πάρε με κοντά σου,

Μονάχ' αὐτό ζητῶ.

 

Γειά σας, παλιοί συμμαθηταί. Τά τελευταῖα λόγια τά γράφω σήμερα γιά σᾶς. Κι ὅποιος θελήση γιά νά βρῇ  ἕνα «χαμένο ἀδελφό», ἕνα παλιό του φίλο,

 

ἄς πάρῃ μιάν ἀνηφοριά,

ἄς πάρῃ μονοπάτια,

νά βρῆ τά σκαλοπάτια

πού πᾶν στή Λευτεριά.

 

Μέ τήν Ἐλευθεριά μαζί

μπορεῖ νά βρῆ κι ἐμένα.

Ἄν ζῶ θά μ' εὓρη ἐκεῖ.

 

5.12.1955