Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΙΝΥΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ

 

...     δεύτερον αὖ θώρακα περί στήθεσσιν ἔδυνεν

20    τόν ποτέ oἱ Κινύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι.

        πεύθετο γάρ Κύπρονδε μέγα κλέος, οὕνεκ' Ἀχαιοί

        ἐς Τροίην νήεσσιν ἀναπλεύσεσθαι ἔμελλαν

        τοὕνεκα oι τόν δῶκε χαριζόμενος βασιλῖ.

        τοῦ δ' ἢτοι δέκα οἶμοι ἕσαν μέλανος κυάνοιο,

25    δώδεκα δέ χρυσοῖο καί εἲκοσι κασσιτέροιο·

        κυάνεοι δέ δράκοντες ὁρωρέχατο προτί δειρήν

        τρεῖς ἑκάτερθ', ἵρισσιν ἐοικότες, ἅστε Κρονίων

       ἐν νέφεϊ στήριξε, τέρας μερόπων ἀνθρώπων...

                                                                            (Ἰλιάς, Λ 19-28)

 

... Κι ύστερα γύρω από τα στήθη του περνά το θώρακά του,

που κάποτε ο Κινύρας του 'στειλε, φιλίας κι αγάπης δώρο­· 

τι είχε στην Κύπρο φτάσει το άκουσμα το μέγα, πως οι Αργίτες

σε λίγο για την Τροία θ' αρμένιζαν με τα πλεούμενά τους· 

γι' αυτό και του 'δωκε το θώρακα, τιμώντας το ρηγάρχη.

Κι είχε λαζούρι μπλάβο απάνω του δέκα ζωνάρια γύρα,

κι είχε είκοσι καλάι και δώδεκα ζωνάρια από χρυσάφι.

Μαυρογαλάζια φίδια ανέβαιναν κάθε μεριά από τρία προς το λαιμό,

με ουρανοδόξαρα παρόμοια, ο γιος του Κρόνου

ψηλά στα σύγνεφα που στύλωσε, σημάδι στους ανθρώπους...

 

(μετφρ. Ν. Καζαντζάκη - Ι. Κακριδή)

 

Η ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

 

Ἡ δ' ἄρα Κύπρον ἴκανε φιλομμειδής Ἀφροδίτη,

ἐς Πάφον, ἔνθα τέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.

ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καί χρῖσαν ἐλαίῳ 

ἀμβρότῳ, οἶα θεούς ἐπενήνοθεν αἰέν ἐόντας,

ἀμφί δέ εἲματα ἔσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι...

 

(Ὀδύσσεια, Θ, 362-366)

 

... Κι η φιλογέλαστη θεά στης Κύπρος πήε την Πάφο,

που έχει ναό της και βωμό μοσκολιβανισμένο.

Οι Χάρες τηνε λούσανε, με λάδι την αλείψαν

αθάνατο, που για θεών κορμιά μονάχα το 'χουν,

και με σκουτιά την έντυσαν, που θάμαζες να βλέπεις...

 

(μετφρ. Αργ. Εφταλιώτη)

 

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

 

               «αὐτάρ ἔμ' ἐς Κύπρον ξείνῳ δόσαν ἀντιάσαντι,

               Δμήτορι Ἰασίδῃ, ὅς Κύπρον ἴφι ἄνασσεν

               ἔνθεν δή νῦν δεῦρο τόδ' ἵκω πήματα πάσχων».

   445     τόνδ' αὖτ' Ἀντίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·

              «τίς δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε, δαιτός ἀνίην,

              στῆθ' οὕτως ἐς μέσσον, ἐμῆς ἀπάνευθε τραπέζης,

              μή τάχα πικρήν Αἴγυπτον καί Κύπρον ἴκηαι...»

 

(Ὀδύσσεια, Ρ, 442-448)

 

   - Μένα σε φίλο μ' έδωκαν, που έτυχε εκεί, στου Ιάσου

   το γιο το Δμήτορα, τρανό της Κύπρου βασιλέα.

   Από κει πέρα τώρα εδώ βασανισμένος ήρθα.

   Κι ο Αντίνοος τότε φώναξε: - Μα ποιος θεός μας φέρνει

   αυτό το μέγα βάσανο, των τραπεζιών τη λώβα;

   Μακριά από το τραπέζι μου, στη μέση που είσαι, στάσου,

   σε πιο πικρή να μη βρεθείς άλλη Αίγυπτο και Κύπρο...

 

(μετφρ. Αργ. Εφταλιώτη)