ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Ὃμως ἐγώ θά σέ κυνηγῶ τις νύχτες
μέ τό σῶμα μου βυθισμένο
καί σύ νά σπαθίζεις
τρομαγμένο χελιδόνι τόν οὐρανό
κόκκινες παπαροῦνες νά σοῦ στολίζουν
τά μαλιά
κόκκινες πατημασιές στόν ἀέρα
κι ἐγώ νά σέ κυνηγῶ μέ τό αἶμα μου σταματημένο στόν καθρέφτη
μιά παγωμένη χαρακιά στά βλέφαρα ἡ βροχή νά σέ ντύνει σκοτεινή
καί σύ ν’ ἀναδύεσαι στάλες κλωνάρι γιασεμί
χρόνια καί χρόνια ὁ καιρός νά μᾶς σκορπίζει μετέωρος
βόμβες ναπάλμ ν’ ἀνασκάπτουν τούς δρόμους
κι ἐγώ νά σέ κυνηγῶ ἀνένδοτος
μῆνες τώρα θαμμένος στ’ ἀνοιχτό οἰκόπεδο
τό στῆθος φορτωμένο πληγές
νά σέ κοιτάζω πίσω ἀπό ὑψωμένα ἀναχώματα
φωτεινές ἀνταύγειες νά σέ σκεπάζουν
καί τούτη ἡ σκοτεινή γραμμή πού σέ κυκλώνει.
Νίκος Ορφανίδης