Ξυλοπάταρα
Παλαιό παραδοσιακό παιγνίδι. Σύμφωνα προς μαρτυρία του Ξεν. Φαρμακίδη (Γλωσσάριον, έκδ. 1983, σσ. 412-413) παιζόταν κυρίως στην επαρχία Πάφου τόσο από παιδιά όσο και από άντρες, ιδίως τους εργάτες που ασχολούνταν με τη συλλογή χαρουπιών.
Το παιγνίδι παιζόταν ως εξής: Δυο άτομα κάθονταν στο έδαφος αντικρυστά, με τεντωμένα τα πόδια προς τα εμπρός κι ενωμένα τα πέλματά τους. Με τα πόδια τους στήριζαν ταυτόχρονα από μια ανεστραμμένη ποδίνα. Στη συνέχεια έγερναν προς τα πίσω, ξαπλώνοντας στη γη, οπότε τα πόδια τους υψώνονταν προς τα πάνω. Ύστερα ξανακάθονταν, οπότε τα πόδια τους χαμήλωναν ξανά στη γη. Συνέχιζαν έτσι, οπότε με τις κινήσεις αυτές ο ένας χτυπούσε τα πόδια του άλλου με την ποδίνα του. Το παιγνίδι τέλειωνε με την υποχώρηση του ενός από τους δυο παίκτες.
Το παιγνίδι δεν ήταν μόνο θεαματικό αλλά αποτελούσε για τους παίκτες και πολύ δύσκολη γυμναστική άσκηση. Η ονομασία του ξυλοπάταρα είναι σύνθετη, από το ξύλον (=δαρμός) και τα πάταρα (=υποδήματα), συνεπώς σήμαινε δαρμός με υποδήματα.