Επίσκοπος Τρεμιθούντος και πρόεδρος της μητροπόλεως Πάφου κατά το 1678-1679 (περίοδος Τουρκοκρατίας). Δεν γνωρίζουμε πολλά περί του ιεράρχη αυτού. Από αρχιεπισκοπικό γράμμα του Ιλαρΐωνος Κιγάλα, αρχιεπισκόπου Κύπρου κατά το 1674-1679, γνωρίζουμε ότι ο Νεκτάριος είχε εκλεγεί επίσκοπος Πάφου αλλά είχε αρνηθεί να αναλάβει το βαρύ φορτίο της επισκοπικής αυτής έδρας, οπότε η σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου τον εγκαθίδρυσε επίσκοπο Τρεμιθούντος, έφερε όμως και τον τίτλο του προέδρου Πάφου. Η επισκοπή Τρεμιθούντος είχε αναβιώσει και επανασυσταθεί ειδικά για την τοποθέτηση του Νεκταρίου.
Δεν είναι γνωστοί οι λόγοι που επέβαλαν στην Εκκλησία της Κύπρου τη διευθέτηση αυτή. Ο Νεκτάριος είχε, πάντως, αναλάβει τα δυο αυτά αξιώματα, ὥστε τήν μέν Μητρόπολιν Πάφου ἐπί προεδρίᾳ κατέχειν, μή συγχωρούντων ἐπί πλέον τῶν ἒξω διά χρέη σχολάζειν ποιμένος τήν ἐπαρχίαν, τήν δέ ἀπό χειροτονίας ἀνεξάλειπτον σφραγῖδα λαβεῖν ἐπ' ὀνόματι τῆς περιωνύμου πόλεως Τριμυθοῦντος (G. Hill, A History of Cyprus, IV, 1972, p. 339, όπου αναφορά και στις πηγές).
Από παλαιό πατριαρχικό έγγραφο πληροφορούμαστε ότι ο Νεκτάριος αυτός είχε ασκητεύσει για 55 χρόνια, είχε δε υπηρετήσει για 18 χρόνια ως ηγούμενος στο μοναστήρι Παναγίας της Βρύσεως στο ελληνικό νησί Σίφνος. Όταν λοιπόν — άγνωστο πώς — εξελέγη επίσκοπος στην Κύπρο, πρέπει να ήταν ήδη πολύ ηλικιωμένος.