Νικόπουλος Δημήτριος
Δάσκαλος, πεζογράφος και ερευνητής. Γεννήθηκε το 1900 στο χωριό Μακράσυκα της επαρχίας Αμμοχώστου και πέθανε το 1951 στο χωριό Αμαργέτη της επαρχίας Πάφου απ’ όπου καταγόταν η σύζυγός του Φωστήρα. Έγραψε χρησιμοποιώντας το φιλολογικό ψευδώνυμο «Λάρας Κρυστάλλης», ενώ για κάποιο διάστημα ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία.
Ο Δημήτριος Νικόπουλος αποφοίτησε από το Ιεροδιδασκαλείον της Λάρνακας και εργάστηκε ως δάσκαλος σε πολλά χωριά, κυρίως των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου. Το 1922 είχε εργαστεί ως συντάκτης της εφημερίδας Φωνή τῆς Κύπρου, ενώ το 1925-26 εξέδιδε ο ίδιος στην Αμμόχωστο δική του εφημερίδα με τίτλο Νέοι Στοχασμοί. Επρόκειτο για πολιτική μεν εφημερίδα, που ασχολείτο όμως εκτεταμένα και με φιλολογικά και λογοτεχνικά θέματα. Στην εφημερίδα αυτή δημοσίευσε φυσικά ο ίδιος αρκετές εργασίες του.
Στον χώρο της λογοτεχνίας πρωτοπαρουσιάστηκε το 1922, οπότε εξέδωσε και το πρώτο του βιβλίο. Συνολικά εξέδωσε τέσσερα πεζογραφικά βιβλία:
1. Δέσπω Τουμάζη, Λάρνακα, 1922.
2. Ἡ Τσιγγάνα, Λεμεσός, 1924.
3. Μέσα στό τραῖνο, Πάφος, 1931.
4. Πρίν χαράξει τό φῶς, Πάφος, 1935.
Τα αφηγήματά του αυτά διαπνέονται από το ρομαντικό στοιχείο της εποχής. Είναι γραμμένα σε στρωτή δημοτική γλώσσα.
Το 1945 άρχισε να εκδίδει στη Λεμεσό ένα λεξικογραφικό δελτίο με τίτλο Ἔρευνα (που τυπωνόταν ωστόσο στη Λευκωσία). Στο έντυπο αυτό, του οποίου η έκδοση συνεχίστηκε και το 1946-1947 (τουλάχιστον 12 τεύχη είχαν κυκλοφορήσει), περιλαμβάνονταν σε αλφαβητική σειρά λέξεις της κυπριακής διαλέκτου με την ερμηνεία τους, λαογραφικό ποικίλο υλικό, κριτική βιβλίου και βιογραφίες παραγόντων της κυπριακής ζωής.
Ο Δημήτριος Νικόπουλος είχε διατελέσει και πρόεδρος του σωματείου « Ἀγάπη τοῦ Λαοῦ». Το 1931, μετά την εξέγερση των Οκτωβριανών*, συνελήφθη ως αναμεμειγμένος στα γεγονότα αλλά δεν κατέστη δυνατό να στοιχειοθετηθεί κατηγορία εναντίον του.