Νήφων επίσκοπος
Κύπριος ιεράρχης των χρόνων της Φραγκοκρατίας και, συγκεκριμένα, κατά το β΄ μισό του 13ου αιώνα. Αναφέρεται ότι κατείχε το αξίωμα του επισκόπου Σολίας πριν από το 1260 και αργότερα το αξίωμα του επισκόπου Πάφου. Ο Νήφων αναφέρεται στην Bulla Cypria του πάπα Αλεξάνδρου Δ΄ (1260) ως ένας των τριών Κυπρίων Ορθοδόξων επισκόπων που είχαν συνοδεύσει στη Ρώμη τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Γερμανόν Α΄ Πησίμανδρο, όταν ο τελευταίος έθεσε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου και τον εαυτό του υπό την προστασία της Αγίας Έδρας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διωγμούς των Λατίνων ιεραρχών της Κύπρου. Συνοδευόμενος από τρεις επισκόπους, τον Σολίας Νήφωνα, τον Καρπασίας Ιωακείμ και τον Λευκάρων Ματθαίο ή Ματθία, ο αρχιεπίσκοπος Γερμανός είχε γίνει δεκτός από τον πάπα Αλέξανδρο Δ΄ στη Ρώμη και ύστερα από συζητήσεις, πέτυχε την έκδοση της Κυπριακής Διατάξεως (Bulla Cypria) τον Ιούλιο του 1260.
Μεταξύ των ρυθμίσεων που καθόριζε η Bulla Cypria και που έθεσαν μόνο πολύ προσωρινό τέρμα στη σύγκρουση της Ορθόδοξης και της Λατινικής Εκκλησίας στην Κύπρο, ήταν η κένωση της έδρας του επισκόπου Σολίας, υπέρ του αρχιεπισκόπου Γερμανού. Έτσι, ο επίσκοπος Νήφων μετετέθη από τον επισκοπικό θρόνο Σολίας (που θ’αποτελούσε στη συνέχεια ουσιαστικά τον αρχιεπισκοπικό θρόνο) στον επισκοπικό θρόνο Πάφου.
Πιθανότατο είναι ότι ο Νήφων παρέμεινε ως επίσκοπος Πάφου μέχρι το θάνατό του, άγνωστο όμως πότε ακριβώς.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια