Γάλλος ιερέας του 15ου αιώνα, από το Βερνόν, μικρή πόλη του νομού Ερ, μεταξύ Παρισίων και Ρουέν, που το 1480, κατά τη διάρκεια ενός προσκυνηματικού του ταξιδιού στους Αγίους Τόπους, είχε περάσει και από την Κύπρο.
Η βενετσιάνικη γαλέρα της γραμμής με την οποία ταξίδευσε, πέρασε από την Κύπρο δύο φορές — πηγαίνοντας και επιστρέφοντας — και συνεπώς και ο επισκέπτης πέρασε από το νησί δύο φορές. Έτσι, στο ταξιδιωτικό του κείμενο που έγραψε και που σώθηκε σε χειρόγραφο (εξεδόθη το 1972 με τίτλο: Le Voyage de Pierre Barbatre à Jerusalem en 1480) υπάρχουν δύο αποσπάσματα σχετικά με την Κύπρο.
Ο Πιέρ Μπαρμπάτρ μας δίνει σ’ αυτά πολύτιμες μαρτυρίες για τη Λεμεσό, τις Αλυκές (Λάρνακα), τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και την Πάφο, περιγράφοντας την κατάστασή τους τότε και μνημονεύοντας και διάφορα σημαντικά οικοδομήματα σ’ αυτές. Αρκετά από αυτά που αναφέρει, περιλαμβανομένων εκκλησιών, δεν υπάρχουν σήμερα, γι’ αυτό και οι μαρτυρίες του επισκέπτη αυτού είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Κάνει επίσης αναφορά σε γεωργικές εργασίες, σε καλλιέργειες και σε προϊόντα της Κύπρου τότε (στα οποία περιλαμβάνονταν οι μπανάνες, φρούτο άγνωστο ακόμη στην Ευρώπη τότε).
Τέλος, ο επισκέπτης αυτός κάνει και ενδιαφέρουσες αναφορές σε θρύλους και παραδόσεις που υφίσταντο στο νησί, και σημειώνει ότι «η Κύπρος είναι ένας τόπος σκληρός˙ οι κάτοικοί της έχουν γλώσσα τους την ελληνική». Γενικότερα, ο Πιέρ Μπαρμπάτρ (όπως και διάφοροι άλλοι επισκέπτες της εποχής αυτής) δίνει για την Κύπρο μια εικόνα παρακμής και ερήμωσης, ύστερα από ανομβρίες, σεισμούς, εισβολές των Μαμελούκων (1425, 1426) και άλλων και ιδίως των Γενουατών (1373-1374) κλπ. Και πράγματι, ιδίως μετά την εισβολή των Γενουατών, και την εισβολή αργότερα των Μαμελούκων, η Κύπρος είχε πάρει την οδό της μεγάλης παρακμής.