Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ηθοποιός. O Ανδρέας Μούστρας γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1926 και πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου 1997.

Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του ζωή με τον Καραγκιόζη. Πολύ μικρός ασχολήθηκε με την πρωτόγονη αυτή μορφή του θεάτρου στο χωριό του την Έγκωμη. Αργότερα έπαιξε σε ερασιτεχνικούς θιάσους

Το 1944  προσλήφθηκε στο πρώτο επαγγελματικό θέατρο πρόζας "Προμηθέας" το οποίο δημιουργήθηκε από το ΑΚΕΛ, με Διευθυντή τον Σωτηράκη Μαρκίδη και Δικοικητικό Συμβούλιο τους Τεύκρο Ανθία, Μίνω Περδίο, Γεώργιο Λαδά, καλλιτεχνικό Διευθυντή τον Άγγελο Βάζα και σκηνογράφο τον Τηλέμαχο Κάνθο. Ο Μούστρας είναι από τους πρώτους ηθοποιούς που προσλαμβάνονται. Μεταξύ αυτών οι: Νίκος Παστελλίδης, Γιώργος Φινόπουλος, Χρήστος Ελευθεριάδης, Γιώργος Πελαγίας. Κυπρούλλα Ευαγγελίδου, Φλωρεντία Δημητρίου, Γιώτα Μετζίτη, Έλλη Παναγιώτου κ.ά. Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Μαγικό Παλάτι» με το έργο του Δημήτρη Μπόγρη «Καινούργια Ζωή» σε σκηνοθεσία Άγγελου Βάζα, στις 14 Φεβρουαρίου 1945. Συνέχισε με το «Φιντανάκι» του Παντελή Χορν και σε πολλές άλλες παραστάσεις μέχρι το 1947, όπου για διάφορους λόγους έκλεισε ο «Προμηθέας». Το 1947 επαιξε στη «Μουσική Σκηνή» και στο «Θέατρο Τέχνης».

Το 1949 μετά από πρόσκληση από το σκηνοθέτη Θάνο Κωτσόπουλο, πήγε στη Γαλλία για να πάρει μέρος στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. Ενώ είχαν αρχίσει οι πρόβες στη Μασσαλία και την τελευταία εβδομάδα πριν την πρεμιέρα στο Παρίσι, ένας από τους πρωταγωνιστές εγκατέλειψε το θίασο και επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα. Ο Κωτσόπουλος ματαίωσε τις παραστάσεις και έτσι ο  Μούστρας επέστρεψε στην Κύπρο.

Στην Αθήνα

Το 1950 πήγε στην Αθήνα όπου άρχισε δουλειά με έναν περιοδεύοντα θίασο. Αμέσως μετά έκανε μαθήματα θεάτρου κοντά στον Δημήτρη Μυράτ με συμμαθήτριά του την Άννα Συνοδινού. Πέρασε τις εξετάσεις για απόκτηση άδειας ηθοποιού και προσλήφθηκε στο θέατρο Κοτοπούλη για να αντικαταστήσει τον Βύρωνα Πάλλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Θανασάκη στην κωμωδία των Σακελλάριου – Γιαννακόπολου «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Συνεργάστηκε με τα πρώτα ονόματα του ελληνικού θεάτρου: Ντίνο Ηλιόπουλο, Μίμη Φωτόπουλο, Μελίνα Μερκούρη, Βούλλα Ζουμπουλάκη, Άννα Συνοδινού, Τίτο Βανδή κ.ά. Παρ’ ότι ήταν ο Ζεν πρεμιέρ του θιάσου εγκατέλειψε το θίασο Κοτοπούλη για έναν περιοδεύοντα θίασο, που ο θιασάρχης του υποσχέθηκε ότι θα κερδίσουν χιλιάδες λίρες, ότι θα γίνει πλούσιος. Θέλοντας να βοηθήσει τη φτωχή οικογένειά του πήγε με το θιάσο αυτό στην Αλεξάνρεια, Κάιρο, Χαρτούμ, αλλά επέστρεψε στην Κύπρο το καλοκαίρι χωρίς να έχει πλουτίσει.

ΘΟΚ 

Το 1954 επέστρεψε στην Κύπρο όπου αρχικά συνεργάστηκε με το «Κυπριακό Θέατρο»  του οποίου διευθυντής ήταν ο Νίκος Παντελίδης. Λίγο αργότερα συνιδρυτής του «Νέου Θεάτρου». Το 1961 απετέλεσε βασικό στέλεχος του ΟΘΑΚ (Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου). Συνεργάστηκε ύστερα με το «Θέατρο Τέχνης» και κατά το 1969-1971 με το «Θέατρο ΡΙΚ». Από της ιδρύσεως του ΘΟΚ (Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου), ο Ανδρέας Μούστρας υπήρξε βασικό στέλεχός του.

 Πήρε μέρος, ή και πρωταγωνίστησε, σε πάρα πολλά θεατρικά έργα, από αρχαίες τραγωδίες μέχρι έργα του διεθνούς κλασσικού ρεπερτορίου καθώς και έργα σύγχρονης ελληνικής, κυπριακής και διεθνούς δραματουργίας. Διακρίθηκε τόσο σε παραστάσεις κλασσικών και σύγχρονων έργων, όσο και σε μουσικές επιθεωρήσεις και κωμωδίες και σε παιδικά θεατρικά έργα. Παράλληλα συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, τόσο σε θεατρικές όσο και σε άλλες εκπομπές του ραδιοφώνου αλλά και της τηλεόρασης. Πήρε επίσης μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες.

Έπαιξε μεταξύ άλλων στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ, στον ΟΘΑΚ σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη, στον «Δον Καμίλλο» του Σωτήρη Πατατζή σε σκηνοθεσία Νίκου Σιαφκάλη, στο «Τάβλι» του Κεχαίδη σε σκηνοθεσία Ανδρέα Μαραγκού, στις «Μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλλερ, σε σκηνοθεσία Νίκου Σιαφκάλη, στους «Φυσικούς» του Φρίντριχ Ντύρρενματτ, σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, στις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, στο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» των Σακελλαρίου-Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Καυκαρίδη κ.ά. Μετά την αφυπηρέτησή του από το Κρατικό θέατρο συνεργάστηκε με το θέατρο ΕΝΑ.

Πηγή

«Επί Σκηνής», περιοδικό για το θέατρο και τον πολιτισμό, τεύχος 5, 2003