Αξιωματούχος που υπηρέτησε στην Κύπρο κατά την τελευταία περίοδο της Φραγκοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της διαμάχης για τον θρόνο της Κύπρου μεταξύ της νόμιμης βασίλισσας Καρλόττας Λουζινιανής και του ετεροθαλούς αδελφού της Ιακώβου Β' Νόθου, ο Μοράμπιτ ετάχθη με το μέρος και τις δυνάμεις του Ιακώβου. Μετά την επικράτηση του Ιακώβου, ο Μοράμπιτ τιμήθηκε απ' αυτόν με τον τίτλο του ιππότη, ανέλαβε δε και το σημαντικό αξίωμα του βισκούντη (=αστυνόμου) της πρωτεύουσας Λευκωσίας, το 1460. Το αξίωμα αυτό διατήρησε και μετά τον πρόωρο θάνατο του βασιλιά Ιακώβου. Υπηρέτησε δε και υπό τη βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο, χήρα του Ιακώβου.
Ο βασιλιάς Ιάκωβος, τιμώντας τον ακόμη περισσότερο για την αφοσίωσή του, έδωσε στον Μοράμπιτ ως σύζυγο την κόρη του ευγενούς Λουδοβίκου ντε Νόρες (της μεγάλης κυπριακής οικογένειας των ντε Νόρες). Αναφέρεται όμως ότι η σύζυγός του πέθανε λίγες μέρες μετά τον γάμο, από θλίψη ή αυτοκτονία, επειδή η ίδια ήταν ευγενής ενώ ο Μοράμπιτ προερχόταν από κατώτερη τάξη.
Ο Μοράμπιτ είχε κινδυνεύσει στην Κερύνεια, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της από τις δυνάμεις του Ιακώβου (η Κερύνεια υπήρξε το τελευταίο οχυρό αντίστασης της Καρλόττας στην Κύπρο).
Για την ανάμειξη του Μοράμπιτ στην έριδα μεταξύ Καταλανών και Βενετών για κυριαρχία στην Κύπρο επί των ημερών της Αικατερίνης Κορνάρο, ιδίως σε σχέση προς την πόλη της Κερύνειας, βλέπε στο λήμμα Αλμπερίκος Λουδοβίκος.
Στις πηγές, ο Μοράμπιτ αναφέρεται και ως Κολλέττα (Colletta) και ως Κονέλλας (Konellas), ονομασίες που προφανώς προέρχονται από το Νικόλας.