Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Μεγάλη και σημαντική μεσαιωνική οικογένεια της Κύπρου, που άκμασε κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Τα μέλη της κατάγονταν από τη Γαλλία, η δε οικογενειακή ονομασία προέρχεται από μια μικρή πόλη, το Montolieu στο Languedoc. To πρώτο μέλος της οικογένειας αυτής που αναφέρεται στις πηγές με δραστηριότητα στην Ανατολή, είναι κάποιος Ο. de Monte Oliveto, στα 1144. Στην Κύπρο, μέλη της οικογένειας αυτής εγκαταστάθηκαν από την πρώτη περίοδο της φράγκικης κατοχής. Σύντομα η οικογένεια έγινε μια από τις πιο σημαντικές οικογένειες τιμαριούχων ευγενών της Κύπρου. Τα κυριότερα γνωστά μέλη της οικογένειας ντε Μοντολίφ είναι τα ακόλουθα (σε αλφαβητική σειρά με βάση το μικρό τους όνομα):

 

1. Αμωρύ ή Χαμερίν ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται από τον μεσαιωνικό χρονογράφο Λεόντιο Μαχαιρά, ως ένας μεταξύ εκείνων που συνελήφθησαν από τους Γενουάτες κι εστάλησαν ως όμηροι στη Γένουα. Μετά την εισβολή των Γενουατών στην Κύπρο, το 1373-74, ένας σημαντικός αριθμός Κυπρίων ευγενών εστάλησαν ως όμηροι στη Γένουα, υπό τύπον εγγυήσεως ότι οι Κύπριοι θα σέβονταν την υπογραφείσα συμφωνία, ιδίως δε ότι θα κατέβαλλαν στους Γενουάτες τις πολεμικές και άλλες αποζημιώσεις που ζητούσαν. Μεταξύ των ομήρων, περιλαμβάνονταν συνολικά 6 άτομα της οικογένειας ντε Μοντολίφ.

 

2. Αρνόλτ ντε Μοντολίφ: Ευγενής στην υπηρεσία του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369). Πήρε μέρος στην κυπριακή εκστρατεία προς κατάληψη της Αττάλειας στη Μικρά Ασία το 1361. Η επόμενη φορά κατά την οποία αναφέρεται ο Αρνόλτ ντε Μοντολίφ είναι αμέσως μετά τον θάνατο του βασιλιά Πέτρου Β' (γιου του Πέτρου Α') το 1382, δηλαδή 20 περίπου χρόνια αργότερα. Μετά τον θάνατο του Πέτρου Β', νέος βασιλιάς ανακηρύχθηκε ο θείας του (αδελφός του Πέτρου Α') Ιάκωβος Α' (1382-1398). Ο Ιάκωβος ήταν όμως αιχμάλωτος των Γενουατών και κρατούνταν στη Γένουα. Μέχρις ότου γίνουν οι πολύπλοκες συνεννοήσεις για απόλυση και επιστροφή του στην Κύπρο, το βασίλειο εκυβερνάτο από 13μελές συμβούλιο ευγενών, υπό τον Ιωάννη ντε Μπριέ. Ως μέλος του συμβουλίου αυτού διορίστηκε και ο Αρνόλτ ντε Μοντολίφ, τον οποίο ο Λεόντιος Μαχαιράς χαρακτηρίζει ως κιτρινιάρην, πιθανώς επειδή έπασχε από κάποια ασθένεια.

 

3. Βαλεντίνος ντε Μοντολίφ: Γιος του Ιωάννη ντε Μοντολίφ, στρατάρχη της Κύπρου. Ήταν υποστηρικτής της βασίλισσας της Κύπρου Καρλόττας κι όταν αυτή εκθρονίστηκε από τον ετεροθαλή αδελφό της Ιάκωβο Β', ήταν ένας από εκείνους που διέφυγαν στο εξωτερικό ακολουθώντας την. Όταν ο Ιάκωβος Β' απέθανε, το 1473, οι υποστηρικτές της Καρλόττας άρχισαν και πάλι να κινούνται δραστήρια προς την κατεύθυνση της ανάκτησης του θρόνου της Κύπρου. Ο Βαλεντίνος ντε Μοντολίφ εστάλη από τη Ρόδο στην Κύπρο με μυστική αποστολή προς τους υποστηρικτές της Καρλόττας που βρίσκονταν ακόμη εδώ. Το καράβι που τον μετέφερε τον αποβίβασε στον κόλπο της Χρυσοχούς. Απ' εκεί ο ντε Μοντολίφ κινήθηκε προς την Πεντάγυια, όπου όμως συνελήφθη. Αποκεφαλίστηκε στις 11 Αυγούστου 1473.

 

4. Βαρθολομαίος ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται από τον Λεόντιο Μαχαιρά ως σύζυγος της Μαργαρίτας ντε Νόρες, της μεγάλης μεσαιωνικής οικογένειας των ντε Νόρες*, και ως ιδιοκτήτης του χωριού Βατιλή (Στεφάνου Βατιλή), στα χρόνια της βασιλείας του Πέτρου Β' (1369-1382).

 

5. Βιλμότ ντε Μοντολίφ: Βλέπε γι' αυτόν πιο κάτω, στην αναφορά για τον Περότ ντε Μοντολίφ (αρ. 23).

 

6. Γελάσιος ντε Μοντολίφ: Ιερωμένος, Λατίνος αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας. Στο αξίωμα αυτό διορίστηκε εσπευσμένα από τον πάπα Ευγένιο IV, αμέσως μετά τον θάνατο του προκατόχου του το 1442. Προκάτοχός του ήταν ο Ούγος ντε Λουζινιάν (της οικογένειας των Λουζινιανών βασιλιάδων της Κύπρου). Όταν ο Ούγος πέθανε, η τότε βασίλισσα της Κύπρου, η δυναμική Ελληνίδα Ελένη* Παλαιολογίνα (σύζυγος του βασιλιά Ιωάννη Β') θέλησε να διορίσει ως αρχιεπίσκοπο Λευκωσίας ένα δικό της άνθρωπο, προκειμένου να ελέγχει και την Εκκλησία. Η γνωστή εχθρότητά της προς τους Λατίνους, ώθησε τον πάπα Ευγένιο να σπεύσει να προλάβει τυχόν ενέργειές της. Ο διορισμός όμως από τον πάπα του Γελασίου ντε Μοντολίφ ως νέου αρχιεπισκόπου εξόργισε την Ελένη που αντέδρασε έντονα. Ο Γελάσιος δεν κατόρθωσε να παραλάβει τον θρόνο του στην Κύπρο και ο πάπας τον διόρισε προσωρινά ως αρχιεπίσκοπο Καισαρείας. Στη Λευκωσία εστάλη, επίσης προσωρινά, άλλος Λατίνος ιερωμένος, ο Ιάκωβος Μπενεδέττο, πρώην επίσκοπος Οβριέτου.

 

Το όλο ζήτημα παρέμεινε σε εκκρεμότητα μέχρι το 1446. Τότε οι Λατίνοι, με τη μεσολάβηση του μεγάλου μάγιστρου των Ιωαννιτών της Ρόδου Ιωάννη ντε Λαστίκ*, επωφελήθηκαν από μια απουσία της Ελένης κι έπεισαν τον βασιλιά Ιωάννη να αποδεχθεί την κατάληψη του αξιώματος του αρχιεπισκόπου Λευκωσίας από τον Γελάσιο ντε Μοντολίφ. Πράγματι, ο τελευταίος ήλθε στη Λευκωσία κι ανέλαβε τα καθήκοντά του, αφού φαινομενικά συμφιλιώθηκε και με την Ελένη. Όμως λίγο καιρό αργότερα, ο νέος αρχιεπίσκοπος πέθανε ξαφνικά (Αύγουστος του 1447). Διεδόθη ότι πέθανε δηλητηριασμένος από έμπιστους ανθρώπους της Ελένης.

 

7. Γκυ (Γουίδος) ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται κι αυτός ως ένας από τους ομήρους που εστάλησαν στη Γένουα το 1374, για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω (αριθμός 01).

 

8. Γουίλλιαμ ντε Μοντολίφ: Όπως κι ο προηγούμενος.

 

9. Ερρίκος ντε Μοντολίφ: Έδρασε επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Ιανού (1398-1432). Στις πηγές αναφέρεται ότι είχε πάρει μέρος στη μάχη της Χοιροκοιτίας* το 1426, όπου ο βασιλιάς Ιανός προσπάθησε ν' ανακόψει την προέλαση των Μαμελούκων της Αιγύπτου που είχαν εισβάλει στην Κύπρο, χωρίς να το κατορθώσει. Ο Ερρίκος ντε Μοντολίφ σκοτώθηκε στη μάχη αυτή.

 

10. Θωμάς ντε Μοντολίφ: Ο Λεόντιος Μαχαιράς τον αναφέρει στο Χρονικόν του ως ιδιοκτήτη του χωριού Κλήρου: ...ὁ σίρ Τουμᾶς τε Μουντολίφ τῆς Κλίρου... Έζησε κι έδρασε επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369). Ένας γιος του, που δεν κα- τονομάζεται, αναφέρεται ότι είχε πάρει μέρος στην εκστρατεία του Πέτρου Α' στη Μικρά Ασία και στην κατάληψη της Αττάλειας το 1361. Αλλού αναφέρεται ότι και ο ίδιος είχε πάρει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του Πέτρου Α' στην Αττάλεια, της οποίας μάλιστα ο Θωμάς ντε Μοντολίφ διορίστηκε και κυβερνήτης. Αργότερα, ο Θωμάς ντε Μοντολίφ εστάλη ξανά στην Αττάλεια από τον βασιλιά Πέτρο Β' (γιο του Πέτρου Α') προκειμένου να εξετάσει πληροφορίες ότι είχε υπάρξει συνωμοσία για παράδοση της μικρασιατικής αυτής πόλης στους Τούρκους (1370). Μετά από έρευνα, ο Θωμάς ντε Μοντολίφ διαπίστωσε ότι οι πληροφορίες δεν ήσαν ορθές.

 

11. Θωμάς ντε Μοντολίφ ντε Βερνί: Έδρασε επί ημερών του βασιλιά Πέτρου Β' (1369-1382). Πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Γενουατών που είχαν εισβάλει στην Κύπρο το 1373-74 και σε διαπραγματεύσεις που είχαν γίνει μ' αυτούς.

 

12. Θωμάς ντε Μοντολίφ: Επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Ούγου Δ' (1324-1359), υπηρετούσε ως διοικητής της Αμμοχώστου. Όταν τον θρόνο κατέλαβε ο βασιλιάς Πέτρος Α', το 1359, ο Θωμάς ντε Μοντολίφ υπηρετούσε ως αδετούρης (=ελεγκτής) του βασιλείου της Κύπρου. Εστάλη τότε στη Ρώμη, μαζί με τον Ιωάννη ντε Μόρφου (κόμη ντε Ρουχά) για να υποστηρίξουν ενώπιον του πάπα την άνοδο στον θρόνο της Κύπρου του Πέτρου Α' (που ήταν δευτερότοκος γιος του Ούγου Δ' κι όχι πρωτότοκος, με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί η νομιμότητα της κατάληψης απ' αυτόν του θρόνου).

 

Το 1365 ο Θωμάς ντε Μοντολίφ πήρε μέρος στην εκστρατεία του βασιλιά Πέτρου Α' στην Αίγυπτο και στην κατάληψη και λεηλασία της Αλεξάνδρειας. Με το αξίωμα του αδετούρη της Κύπρου, ο Θωμάς ντε Μοντολίφ υπηρέτησε και επί ημερών του βασιλιά Πέτρου Β' (1369-1382).

 

13.Ιάκωβος ντε Μοντολίφ: Έδρασε επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Ερρίκου Β' (1285-1324), του οποίου ήταν υποστηρικτής. Όταν το 1306 ο αδελφός του βασιλιά ο Αμωρύ διενήργησε πραξικόπημα, κατορθώνοντας να εκθρονίσει προσωρινά τον Ερρίκο, ο Ιάκωβος ντε Μοντολίφ ήταν μεταξύ εκείνων που συνέχισαν να υποστηρίζουν αποφασιστικά τον βασιλιά. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίστηκε από τον Αμωρύ το 1308. Αφέθη ελεύθερος αργότερα, αλλά πληροφορήθηκε ότι κινδύνευε η ζωή του, γι' αυτό δοκίμασε, μαζί με τον Ιωάννη Λαζέ*, να διαφύγει από την Κύπρο. Και οι δυο κατέφυγαν στη Ρόδο, απ' όπου πιθανότατα επέστρεψαν στην Κύπρο μετά τη δολοφονία του Αμωρύ (που διεπράχθη από άλλο μέλος της οικογένειας ντε Μοντολίφ, τον Σιμόν).

 

14. Ιάκωβος ντε Μοντολίφ: Το 1427 είχε συνοδεύσει τον βασιλιά της Κύπρου Ιανό* (1398-1432) στην Κύπρο, κατά την επιστροφή του από το Κάιρο, όπου είχε κρατηθεί σε πολύμηνη αιχμαλωσία. Ο Ιανός είχε συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Μαμελούκους μετά την ήττα του στη Χοιροκοιτία. Οι γαλέρες που μετέφεραν στην Κύπρο τον Ιανό και άλλους αιχμαλώτους, προσέγγισαν την Πάφο στις 12.5.1427. Εκεί αποβιβάστηκε ο ντε Μοντολίφ, που έφθασε στη Λευκωσία μεταφέροντας την είδηση της απελευθέρωσης την επόμενη μέρα. Ο Ιανός αποβιβάστηκε στην Κερύνεια στις 15.5.1427 και τρεις μέρες αργότερα ήλθε στην πρωτεύουσα.

 

Ο Λεόντιος Μαχαιράς τον αναφέρει ως Ιανό vτε Μοντολίφ αντί Ιάκωβο (γράφει: Τζάνους και Τζανόν τε Μουντολίφ) και διευκρινίζει ότι είχε σταλεί από την Κύπρο στο Κάιρο το 1426, ως απεσταλμένος στον σουλτάνο της Αιγύπτου μαζί με άλλους, πήρε δε μέρος στις διαπραγματεύσεις για απελευθέρωση του βασιλιά Ιανού.

 

14α. Ιανός ντε Μοντολίφ: Πιθανότατα είναι το ίδιο πρόσωπο με τον προηγούμενο.

 

15. Ιωάννης ντε Μοντολίφ: Υποστηρικτής του βασιλιά της Κύπρου Ερρίκου Β' (1285-1324) κατά τη διάρκεια της διαμάχης με τον αδελφό του Αμωρύ που τον εκθρόνισε για ένα διάστημα, από το 1306 μέχρι το 1310.

 

16. Ιωάννης ντε Μοντολίφ: Στρατάρχης της Κύπρου κατά την εποχή του βασιλιά της Κύπρου Ιωάννη Β' (1432-1458). Εστάλη στη Σαβοΐα, μαζί με τον Οντέτ Μπουσσάτ, όπου διευθέτησαν τον γάμο της Καρλόττας (κόρης του Ιωάννη Β' και αργότερα βασίλισσας της Κύπρου) με τον Λουδοβίκο της Σαβοΐας. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της διαμάχης μεταξύ Καρλόττας και Ιακώβου Β' για τον θρόνο της Κύπρου, ο Ιωάννης ντε Μοντολίφ παρέμεινε πιστός στην Καρλόττα και πολέμησε κατά του Ιακώβου, υπερασπιζόμενος την πόλη της Κερύνειας. Ήταν πατέρας του Βαλεντίνου (αριθμός 03) και του Νικολάου (αριθμός 20) vτε Μοντολίφ.

 

17. Ιωάννης ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται ως λόρδος - ιδιοκτήτης της Χούλου. Ήταν σύζυγος της γνωστής Ιωάννας λ ' Αλεμάν*, ερωμένης του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369). Από τον Πέτρο Α' είχε διοριστεί τσαμπερλάνος του βασιλείου των Ιεροσολύμων το 1360. Είχε πάρει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του Πέτρου στη Μικρά Ασία και στην κατάληψη της Αττάλειας και της Κωρύκου.

 

18. Ιωάννης ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται ως λόρδος - ιδιοκτήτης του χωριού Βαβατσινιά, επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Β' (1369-1382).

 

19. Νικόλαος    ντε    Μοντολίφ: Κληρικός, Λατίνος επίσκοπος Πάφου στις αρχές του 14ου αιώνα.  Ήταν αδελφός του Σιμόν vτε Μοντολίφ που δολοφόνησε τον αντιβασιλέα Αμωρύ Λουζινιανό το 1310.

 

20. Νικόλαος ντε Μοντολίφ: Αδελφός του Βαλεντίνου ντε Μοντολίφ (αριθμός 03 πιο πάνω). Συνελήφθη και αυτός όταν έφθασε στην Κύπρο από τη Ρόδο, μαζί με κάποια κοπέλα, αφέθηκε όμως ελεύθερος αργότερα.

 

21. Όδων ντε Μοντολίφ: Αναφέρεται μεταξύ εκείνων που είχαν κάμει διαπραγματεύσεις με τους Γενουάτες όταν αυτοί είχαν εισβάλει στην Κύπρο το 1373.

 

22. Ούγος ντε Μοντολίφ: Στην υπηρεσία του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369). Πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του Πέτρου στη Μικρά Ασία (κατάληψη της Αττάλειας το 1361) και στην Αίγυπτο (κατάληψη της Αλεξάνδρειας το 1365). Ήταν αδελφός των Περότ (αριθμός 23) και Βιλμότ (αριθμός 04) ντε Μοντολίφ. Ο Ούγος ντε Μοντολίφ είχε διατελέσει βαΐλος (=διοικητής) της Αμμοχώστου.

 

23. Περότ ντε Μοντολίφ: Αδελφός των Βιλμότ (αριθμός 04) και Ούγου (αριθμός 22) vτε Μοντολίφ. Οι αδελφοί Βιλμότ και Περότ ντε Μοντολίφ βρίσκονταν στην Αμμόχωστο το 1373, όταν οι Γενουάτες εισέβαλαν στην Κύπρο και κατέλαβαν αρχικά την πόλη αυτή. Και οι δυο είχαν ταχθεί κατά των διαπραγματεύσεων με τους Γενουάτες, επειδή δεν τους εμπιστεύονταν. Διετέλεσαν όμηροι των Γενουατών στη Γένουα.

 

Αργότερα και οι δυο, ο Περότ και ο Βιλμότ (ο δεύτερος αρχικά προοριζόταν για κληρικός αλλά τελικά προτίμησε να γίνει φεουδάρχης), απετέλεσαν μέλη του 13μελούς συμβουλίου ευγενών που ανέλαβε τη διοίκηση του βασιλείου της Κύπρου όταν το 1382 πέθανε ο βασιλιάς Πέτρος Β' χωρίς ν' αφήσει διάδοχο. Ο Περότ, που ήταν πολλά ἠγαπημένος τῆς ρήγαινας τῆς Βαλιαντίνας όπως γράφει ο Λεόντιος Μαχαιράς, την συμβούλευσε να αναλάβει αυτή το βασίλειο της Κύπρου. Η Βαλεντίνα ήταν σύζυγος του αποθανόντος βασιλιά Πέτρου Β'.

 

Λόγω της στενής σχέσης του με τη βασίλισσα Βαλεντίνα, ο Περότ ντε Μοντολίφ έγινε αμέσως ο ισχυρός άνδρας του βασιλείου της Κύπρου. Πιθανώτατα σχεδίαζε να νυμφευθεί ο ίδιος τη χήρα βασίλισσα και να γίνει έτσι βασιλιάς της Κύπρου. Αντιτάχθηκε για τον λόγο αυτό δυναμικά στην ανακήρυξη του Ιακώβου Α' Λουζινιανού ως νέου βασιλιά της Κύπρου (ο Ιάκωβος ήταν θείος του Πέτρου Β', αδελφός του Πέτρου Α', και εκρατείτο τότε αιχμάλωτος των Γενουατών στη Γένουα). Όταν μάλιστα ο Ιάκωβος μπόρεσε να επιστρέψει στην Κύπρο, ο Περότ ντε Μοντολίφ προσπάθησε να απαγορεύσει και αυτή την είσοδό του στο νησί.

 

Η προσπάθεια των Περότ και Βιλμότ ντε Μοντολίφ να αναλάβουν τον έλεγχο του βασιλείου προσέκρουσε στην αντίθετη γνώμη πολλών άλλων ευγενών που υποστήριζαν την άνοδο στον θρόνο του Ιακώβου. Τελικά οι δυο Μοντολίφ εξουδετερώθηκαν από τους υπόλοιπους που τους συνέλαβαν και τους φυλάκισαν στο κάστρο του Λέοντα (=Βουφαβέντο) κι ανακήρυξαν ως νέο βασιλιά τον Ιάκωβο. Απ' εκεί κατόρθωσαν να δραπετεύσουν, όμως συνελήφθησαν και πάλι και, τελικά, εκτελέστηκαν και οι δυο με αποκεφαλισμό το 1385.

 

24. Πρίαμος ντε Μοντολίφ: Διετέλεσε και αυτός όμηρος στη Γένουα (όπως ο υπ' αριθμόν 01 πιο πάνω).

 

25. Ροζιέ ντε Μοντολίφ: Στην υπηρεσία του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369). Πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Πέτρου στην Αίγυπτο και στη Μικρά Ασία (κατάληψη Αλεξάνδρειας και Αττάλειας), καθώς και σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία.

 

26. Σιμόν ντε Μοντολίφ: Επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Ερρίκου Β' (1285-1324) υπηρέτησε ως βαΐλος διοικητής) της Πάφου. Ήταν αδελφός του Νικολάου ντε Μοντολίφ, Λατίνου επισκόπου της Πάφου.

 

Όταν ο βασιλιάς Ερρίκος εκθρονίστηκε από τον πραξικοπηματία αδελφό του Αμωρύ, ο Σιμόν ντε Μοντολίφ τήρησε, όπως φαίνεται, αμφιλεγόμενη στάση. Όμως το 1310 δολοφόνησε τον Αμωρύ, με αποτέλεσμα να κατορθώσει ο Ερρίκος να πάρει πίσω τον θρόνο του. Το γεγονός της δολοφονίας του Αμωρύ από τον Σιμόν ντε Μοντολίφ δεν είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένο. Τα χρονικά αναφέρουν: άλλο ότι η δολοφονία διαπράχθηκε στο δωμάτιο όπου ο Αμωρύ αναπαυόταν, άλλο ότι δολοφονήθηκε από τον Μοντολίφ αφού δείπνησε μαζί του κλπ. Όλα όμως συμφωνούν ότι δολοφόνος του ήταν ο Σιμόν ντε Μοντολίφ και ότι η δολοφονία είχε διαπραχθεί στο παλάτι στη Λευκωσία. Συνεπώς ο Σιμόν ντε Μοντολίφ εθεωρείτο έμπιστος από τον Αμωρύ. Ο Στραμβάλδι λέγει ότι η δολοφονία διαπράχθηκε στις 5.6.1310.

 

27. Σιμόν ντε Μοντολίφ: Διετέλεσε και αυτός αιχμάλωτος και όμηρος των Γενουατών μετά την εισβολή τους στην Κύπρο το 1373-74.

 

Το 1402 ο Σιμόν ντε Μοντολίφ αναμείχθηκε στη μυστική επιχείρηση των Κυπρίων να ανακαταλάβουν την Αμμόχωστο που βρισκόταν στα χέρια των Γενουατών από το 1373. Η επιχείρηση αυτή είχε σχεδιαστεί πολύ προσεκτικά. Όμως το σχέδιο διέρρευσε από υπαιτιότητα του Σιμόν ντε Μοντολίφ που ίσως να ήταν και σκόπιμη προδοσία (ο Μαχαιράς τον χαρακτηρίζει διπρόσωπον). Έτσι οι Γενουάτες εξουδετέρωσαν την προσπάθεια, συλλαμβάνοντας μάλιστα και αρκετούς που τους εκτέλεσαν.

 

28. Φίλιππος ντε Μοντολίφ: Διετέλεσε επίσης όμηρος των Γενουατών (όπως ο υπ' αριθμόν 01 πιο πάνω).

 

29. Φραγκίσκος ντε Μοντολίφ: Επί ημερών του βασιλιά της Κύπρου Ιωάννη Β' (1432-1458), κατείχε το αξίωμα του βισκούντη (=αστυνόμου) της πρωτεύουσας Λευκωσίας. Με ενέργειες των εχθρών του, ο βασιλιάς Ιωάννης τον αντικατέστησε το 1458, διορίζοντας στη θέση του ένα αντίπαλό του, τον Έκτορα ντε Κιβίδες*. Την τοποθέτηση του ντε Κιβίδες στο σημαντικό αυτό αξίωμα πέτυχε ο νόθος γιος του Ιωάννη, ο μελλοντικός βασιλιάς της Κύπρου Ιάκωβος Β', επειδή ευνοούσε τα σχέδιά του. Αργότερα ο Φραγκίσκος ντε Μοντολίφ υποστήριξε τη βασίλισσα Καρλόττα, στη διαμάχη της με τον Ιάκωβο για τον θρόνο της Κύπρου. Πολέμησε μάλιστα κατά του Ιακώβου, υπερασπιζόμενος την πόλη της Κερύνειας.

 

Α. ΠΑΥΛΙΔΗΣ