Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Δήμαρχος Λεμεσού κατά το 1913-1914 κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1866 και πέθανε το 1930. Σπούδασε εμπορικά στη Βηρυτό και στη Σμύρνη. Γαιοκτήμων και εμπορευόμενος. Διετέλεσε μέλος του δημοτικού συμβουλίου Λεμεσού κατά τις περιόδους 1886-1889 και 1893-1897. Κατά το διάστημα 1911-1912 υπηρέτησε ως αναπληρωτής δήμαρχος Λεμεσού (αντικαθιστώντας τον δήμαρχο της πόλης Χριστόδουλο Σώζο που είχε πάει εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους κι είχε πέσει μαχόμενος το τέλος του 1912). Κατά το τέλος του 1912 (όταν πέθανε ο Σώζος) και το 1913, ο Μιχαήλ Μιχαηλίδης ήταν δημαρχεύων Λεμεσού και το 1913-1914 δήμαρχος. Υπηρέτησε επίσης ως βουλευτής, μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου, όπου εξελέγη δυο φορές: για την περίοδο 1888-1891 και για την περίοδο 1925-1930. Υπήρξε μέλος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Κύπρου.

O Μιχαήλ (αποκαλούμενος και Μίχαλος) Ηρακλή Μιχαηλίδη διαδέχεται σε πρόωρες εκλογές τον Χριστόδουλο Σώζο που έπεσε μαχόμενος, παρά το Μπιζάνι αγωνιζόμενος στη πρώτη γραμμή για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.

Το έργο του

Ο Μιχαηλίδης παραλαμβάνει μια προηγούμενη λαμπρή δημαρχεία και συνεχίζει  πολλά έργα δρομολογημένα ήδη που τα προωθεί και υλοποιεί με επιτυχία, με τα οικονομικά του Δήμου αρκετά ανθηρά.

Φυσικά αποφασίζεται με πάνδημο έρανο όλων των λεμεσιανών, και η ανέγερση προτομής του ήρωα προκατόχου του που κοσμεί μέχρι σήμερα τον Δημόσιο Κήπο και μνημείου λεμεσιανών πεσόντων στους βαλκανικούς πολέμους στο προαύλιο της Αγίας Νάπας, που ανατίθενται στον διαπρεπή αθηναίο γλύπτη Γιάννη Δημητριάδη.

Επί δημαρχείας του κωδικοποιούνται  επίσης οι Δημοτικοί Κανονισμοί  που βάζουν τάξη σε πολλά πράγματα στην πόλη.

Ένα όμως από τα σημαντικότερα όμως έργα που δρομολογήθηκαν επί της δημαρχείας του ήταν η ανακατασκευή του παραλιακού μετώπου της πόλης με τη δημιουργία του πρώτου τμήματος της προκυμαίας, η οποία ξεκινούσε από το Διοικητήριο τότε, Τελωνείο αργότερα,   (το  σημερινό μικρό λιμάνι), μέχρι της «Οικίας Ουίνφιλντ» ( σήμερα ξενοδοχείο Κοντινεντάλ) με δαπάνη 1800 λιρών για απαλλοτριώσεις και κατεδαφίσεις κτηρίων και κατασκευαστικά έξοδα, ποσό τεράστιο για τα μέτρα της εποχής. Μεγάλο μέρος του μόλου αυτού χρησιμοποιείτο για πολλά χρόνια όχι για ψυχαγωγία ή περίπατο αλλά ως χώρος προσωρινής αποθήκευσης των εμπορευμάτων που διακινούντο από την μεγάλη αποβάθρα.

Παράλληλα  γίνεται η διαπλάτυνση της μεγάλης αυτής αποβάθρας για καλύτερη διεξαγωγή του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου και η κατασκευή δεύτερης, μικρότερης αποβάθρας με ξύλινες ράγιες πάνω στις οποίες κυλούσαν τα βαρέλια του κρασιού που τα έριχναν στη θάλασσα και τα έσερναν μέχρι τα πλοία για εξαγωγή. Βέβαια σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής επιτακτικό αίτημα του Δήμου και των λεμεσιανών τότε ήταν καλύτερα να κατασκευασθεί λιμενοβραχίονας, ως ένα υποτυπώδες λιμάνι παρά προκυμαία. Όμως οι άγγλοι θεώρησαν υπερβολική την δαπάνη των 70.000 λιρών που απαιτούσε το έργο σύμφωνα με μελέτη που υπέβαλε «σοβαρός Οίκος του Πορτ-Σάϊτ.»

Επί δημαρχείας Μιχαηλίδη, όπως αναφέρει ο ερευνητής Τίτος Κολώτας, επεκτείνεται ο ηλεκτροφωτισμός της πόλης στου δρόμους αλλά και σε ιδιωτικά υποστατικά ενώ, σύμφωνα και πάλιν με τις εφημερίδες της εποχής, καθυστερούσε ακόμα αυτό να γίνει στα κυβερνητικά κτήρια (Διοικητήριο, Ταχυδρομείο κ.λ.π.) καθώς και στο Δημοτικό Νοσοκομείο που εξακολουθούσαν να φωτίζονται πάντα με λάμπες πετρελαίου!

Άρχισε η ασφαλτόστρωση των κυριότερων δρόμων της πόλης (παραλιακός και Αγίου Ανδρέου) και η επίστρωση με «τσακκιλούδιν» και άμμο άλλες κεντρικές οδοί.

Η δημαρχεία του Μιχαήλ Μιχαηλίδη θα μπορούσε επομένως να πει κανείς ότι υπήρξε από τις πιο επιτυχημένες παρόλο που διήρκεσε μόλις λίγο παραπάνω από δώδεκα μήνες (η θητεία διαρκούσε τότε τρία χρόνια), γιατί στις επόμενες εκλογές δεν διεκδίκησε επανεκλογή του, παραιτηθείς υπέρ του επόμενου δημάρχου Σπύρου Αραούζου που αναλαμβάνει έτσι χωρίς εκλογές.

O Δήμαρχος Μιχαηλίδης υπήρξε  στενός φίλος και υποστηρικτής του ποιητή μας Βασιλη Μιχαηλίδη,  στον οποίο ο Βασίλης Μιχαηλίδης έστειλε μια μικρή φωτογραφια με επιστολή του, όταν σπουδαζε στην Σμύρνη με το σχόλιο στο πίσω μερος της, "ΜΗΝ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙΣ" (18 Ιουνίου 1882). Ο Μιχαηλίδης ήταν ο αδελφός της Ευτέρπης Σπύρου Αραούζου, για την οποία,  πάσαν πιθανότητα ο Βασίλης έγραψε την "ΑΝΕΡΑΔΑ".

Πηγές:

1. Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
2. Οι Δήμαρχοι Λεμεσού και το Έργο τους