Μιτζή Έλλη
Ζωγράφος. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1930, από Ελληνοκύπριο πατέρα (τον Στέλιο Μιτζή, ανεψιό του ευεργέτη Δημοσθένη Μιτζή ή Μιτσή) και μητέρα Βιεννέζα. Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές στη Λάρνακα φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Βιέννης όπου σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική- χαλκογραφία και λιθογραφία. Από τη Σχολή πήρε δίπλωμα ακαδημαϊκού ζωγράφου και χαράκτριας μ’ επαινετική διάκριση.
Από το 1960 άρχισε να διδάσκει, ως καθηγήτρια, τέχνη και τεχνικό σχέδιο σε δημόσια γυμνάσια και λύκεια της Λάρνακας. Υπήρξε συντονίστρια της τέχνης για τα σχολεία μέσης παιδείας της Λάρνακας κατά τις σχολικές περιόδους 1982-1984 όταν υπήρχε ο θεσμός του συντονιστή.
Οργάνωσε ατομικές εκθέσεις από το 1965 στην Κύπρο, την Αθήνα, το Παρίσι και το Λονδίνο, και συμμετέσχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις (από το 1959) στην Κύπρο και το εξωτερικό. Το 1962 πήρε αργυρούν μετάλλιο σε διεθνή έκθεση ζωγραφισμένων λουλουδιών στην Κύπρο. Έργα της βρίσκονται σε διάφορες πινακοθήκες και δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Κύπρο (Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, υπουργείου Παιδείας), στην Αθήνα (Δήμου Αθηναίων, Συλλογή Ελληνικού Δημοσίου) και αλλού. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου (ΕΚΑΤΕ).
Στο ζωγραφικό της έργο ασχολήθηκε με πολλά θέματα: νεκρή φύση, τοπία, προσωπογραφίες. Για το έργο της έγραψε ο Σ. Παναγιωτόπουλος στο τριμηνιαίο περιοδικό του «Παρνασσού» Αθηνών, όπου η Έλλη Μιτζή πραγματοποίησε ατομική έκθεση το 1967: Εὐαίσθητος δέκτης τῶν μηνυμάτων τῆς Φύσεως, ἀποδίδει τά ὁράματά της πιστά, ὄχι ὅμως φωτογραφικά. Ἔχει τήν ἱκανότητα νά βάζει τήν προσωπική της σφραγίδα σέ κάθε της πόνημα. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση ἔκαναν oἱ γυναικεῖες μορφές της μέ τά ψυχογραφικά χαρίσματα, τούς ζεστούς χρωματικούς τόνους καί τή στερεότητα τῆς δομῆς.
Πέθανε το 1997.