Μαυρομμάτης Ανδρέας
Ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1933 στον Άγιο Ιωάννη της Λευκωσίας όπου και έζησε μέχρι 14 ετών. Πέθανε στις 18 Ιουλίου 2016.
Ο πατέρας του Ηράκλης Μαυρομμάτης, γνωστός φωτογράφος της Λευκωσίας, έμαθε την τέχνη στον ίδιο και τον αδελφό του και διατηρούσαν και οι δυο φωτογραφεία στην Λήδρας και στην Ονασαγόρου.
Έκανε τα πρώτα του βήματα στο Κυπριακό θέατρο το 1951 μετά από την παράσταση “Τζυπρής ο Λευκαρίτης” Δίπλα από τους μεγάλους ηθοποιούς είδε να παίζουν νέοι και έτσι αποφάσισε πως είναι η στιγμή να μπεί καιο ίδιος στο θέατρο προσεγγίζοντας τον Νίκο Παντελίδη. Τα επόμενα χρόνια τον βρίσκουν να παίζει σε πολλά είδη θεάτρου όπως κωμωδία, οπερέτα, επιθεώρηση, ηθογραφία και αρχαία κωμωδία. Συνεργάστηκε με μια σειρά θιάσους όπως, το Κυπριακό Θέατρο, τον Οργανισμό Θεατρικής Ανάπτυξης Κύπρου, τον θίασο Παπαδημήτρη, τον θίασο Αστέρων, τον θίασο Κακουράτου. Ο Ανδρέας Μαυρομμάτης συνεργάστηκε επι σειρά δεκαετιών με το ΡΙΚ σε δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παραγωγές σε κυπριώτικα σκέτς και επιθεωρήσεις.
Αιχμάλωτος
Ο Ανδρέας Μαυρομμάτης συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τούρκους στις 24 Ιουλίου 1974 και παρέμεινε στις φυλακές των Αδάνων μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 1974.
Οι μέρες της εισβολής τον βρήκαν παρέα με τον γιό του Δημήτρη στο σπίτι του στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας για διακοπές. Το βράδυ της 19ης Ιουλίου βρισκόταν σε σπίτι κοντά στο “Πέντε Μίλι” στην περιοχή όπου έγινε η απόβαση. Το απόγευμα του Σαββάτου εγκατέλειψαν το σπίτι του μαζί με τον γιό του και άλλους κοντά σε έναν ποταμό της περιοχής. Την Κυριακή τους παρέλαβε η Πολιτική Άμυνα και τους μετέφερε στο Πέλλα Παϊς. Ο κατοχικός στρατός μπήκε στο Πέλλα Παϊς την Τετάρτη. Ο ίδιος θυμάται “…Οι άντρες των Ηνωμένων Εθνών που βρίσκονταν εκεί μάζεψαν τα πράγματά τους, μας είπαν ‘σόρι’, μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και έφυγαν. Οι Τούρκοι μας οδήγησαν στο Αβαείο. Μεταξύ μας βρισκόταν κάποιος διαβητικός, ο οποίος έπρεπε να απολυθεί. Έπρεπε να παίρνει συνεχώς ινσουλίνη. Φαίνεται ότι οι δικοί του ειδοποίησαν από τις ελεύθερες περιοχές μέσω των Ηνωμένων Εθνών για την αρρώστια του. Συνεννοηθήκαμε και δήλωσε ότι ο Δημήτρης ήταν γιος του. Οι Τούρκοι δεν τον πίστευαν. ‘Δεν γίνεται να είναι γιος σου’, του έλεγαν, επειδή ο διαβητικός ήταν νεαρός. Εγώ ήμουν τότε 42 χρόνων, αλλά αυτός ήταν κοντά στα 30. Τελικά πείστηκαν και έτσι ο Δημήτρης ήρθε στις ελεύθερες περιοχές”. Φρόντισε να διασφαλίσει με κάθε τρόπο το ότι το παιδί του θα έφτανε στις ελεύθερες περιοχές. Οι εφιαλτικές μέρες που ακολούθησαν τον βρήκαν στο γκαράζ Παυλίδη στη Λευκωσία, στην Κερύνεια και έπειτα στα Άδανα.
Πηγή: