Μαρμαράς
Έλληνας Αμμοχωστιανός, από τις ηρωικότερες μορφές της ενδεκάμηνης επικής αντίστασης της Αμμοχώστου κατά των Τούρκων το 1570-71. Με τεράστιο σώμα και βροντώδη φωνή, αλλά προικισμένος και με υπερβολική τόλμη και γενναιότητα, ο Μαρμαράς είχε καταστεί ο τρόμος των πολιορκητών. Μετά την άλωση της Αμμοχώστου, τον Αύγουστο του 1571, ο Μαρμαράς παρά τη φήμη που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια των μαχών ως ένας από τους πιο επίφοβους εχθρούς των Τούρκων, κατόρθωσε να επιζήσει. Σύμφωνα προς πληροφορία του Martinus Crusius (Turcograecia, 1584), ο Μαρμαράς ζούσε ακόμη στην Αμμόχωστο το 1584, δεκατρία χρόνια μετά την κατάληψή της από τους Τούρκους. Η ανοχή που επέδειξαν έναντί του οι κατακτητές, ερμηνεύεται ως πιθανή ένδειξη σεβασμού προς ένα πραγματικό παλληκάρι, ή ακόμη ως πιθανή πολιτική πράξη διχασμού των Ελλήνων Χριστιανών και των Λατίνων Χριστιανών της πόλης.