Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αρχαιολόγος. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1878 και πέθανε το 1942. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Διδασκαλείο και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου πήρε τον τίτλο του διδάκτορος το 1899. Το 1897 πήρε μέρος, ως εθελοντής, στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Υπηρέτησε ως καθηγητής ιστορίας στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Δίδαξε επίσης στο ημιγυμνάσιο Λεμεσού, στα κοινοτικά σχολεία του Πορτ Σάιντ στην Αίγυπτο, στη Σχολή Δέλλιου στην Αθήνα και στην Ιερατική Σχολή Καισαρείας.

Το 1909 εστάλη με υποτροφία του Κυπριακού Μουσείου στην Οξφόρδη, όπου σπούδασε κλασσική αρχαιολογία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, το 1911, διορίστηκε έφορος του Κυπριακού Μουσείου, θέση στην οποία υπηρέτησε για μια εικοσαετία. Ο Μενέλαος Μαρκίδης θεωρείται ο οργανωτής του Κυπριακού Μουσείου πάνω σε συστηματική βάση, έκαμε σε ανασκαφές σε διάφορα μέρη της Κύπρου (Έγκωμη, Γόλγοι,   Άρσος, Πόλη της Χρυσοχούς). Δημοσίευσε αρχαιολογικές μελέτες του στα Κυπριακά Χρονικά και σε ξένα επιστημονικά περιοδικά. Εξέδωσε τα έργα: My notes on Sites and Antiquities in Cyprus (1910) και A marble head from Cyprus (1913).

Ο Alfred Westholm για τον Μαρκίδη

Ο Alfred Westholm, μέλος της Σουηδικής Αποστολής στην Κύπρο, έγραψε για τον Μενέλαο Μαρκίδη, τον διευθυντή του Κυπριακού Μουσείου:

Αυτή ήταν η τελευταία μέρα που ήμασταν όλοι μαζί εδώ. Το πρωί κάναμε μια μικρή επίδειξη για τον διευθυντή του μουσείου κ. Μαρκίδη των εργασιών του χειμώνα και ταυτόχρονα των αξιόλογων ευρημάτων από τη Μηλιά. Πρόκειται για έναν γοητευτικό ηλικιωμένο κύριο, ο οποίος ωστόσο από κάποια τρομερή μοίρα έχει υποστεί κάποια παράλυση στο σαγόνι του, έτσι ώστε να χασμουριέται περίπου κάθε τρία δευτερόλεπτα. Εκείνο το απόγευμα ήπιαμε τσάι στο σπίτι του. Η γυναίκα του είναι χοντρή και μιλάει μόνο ελληνικά, αλλά είναι πολύ συμπαθητική. Μετά από μια μεγάλη βραδινή βόλτα, μαζευτήκαμε όλοι για έναν τελευταίο χορό στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του Gjerstad. Ήταν το ίδιο απολαυστικός όπως πάντα, παρόλο που κάθε στιγμή αισθανόταν κανείς ότι η αναχώρηση πλησίαζε. Κάποια στιγμή τις πρώτες πρωινές ώρες περπατήσαμε στο σπίτι κάτω από το φως του φεγγαριού. Ήταν το τέλος ενός μεγάλου και εξαιρετικού Σαββάτου, ενός Σαββάτου πριν από την αργία, μιας γιορτής... "μιας σολι-κιτικής ημέρας" συμπλήρωσε ο Gjerstad. Ναι, ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρξουν πολλές προσπάθειες για "Σολι-κισμούς"!

Πηγές:

1. Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
2. Αρχείο Σεβέρη