Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Βουνοκορφή του Τροόδους, ύψους 1.536 μέτρων, μέσα στο δάσος Αδελφοί, στα βόρεια του χωριού Κυπερούντα. Αποτελεί μέρος της κορυφογραμμής που αρχίζει από τα δυτικά του Σταυρού της Ψώκας, περνά από τον Κύκκο, τον Όλυμπο, τη Μαδαρή, την κορφή Αδελφοί, την Παπούτσα, τον Σταυρόπευκο ως τον Μαχαιρά, για να συνεχιστεί ανατολικότερα.

Η κορφή είναι τοποθετημένη πάνω στα σκληρά, ανθεκτικά πυριγενή πετρώματα του Τροόδους, κυρίως διαβάσες. Αυτά τα πετρώματα άντεξαν τη διάβρωση και εξακολουθούν να ορθώνονται επιβλητικά στην κορυφογραμμή του Τροόδους.

Η Μαδαρή δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 750 χιλιοστόμετρα. Από εδώ πηγάζουν τα ρυάκια των Κανναβιών, που είναι ο βασικός παραπόταμος του ποταμού της Ελιάς. Επίσης από εδώ πηγάζουν και αρκετά ρυάκια του Λιμνάτη, ενός βασικού παραπόταμου του ποταμού Κούρη.

Γύρω από την κορφή φυτρώνουν πεύκα, μαζ΄ιές, λατζ΄ιές και άλλα είδη φυσικής βλάστησης.

Η ονομασία της βουνοκορφής προέρχεται πιθανότατα από την αρχαία ελληνική λέξη μαδαρός,(ο) που σημαίνει αποψιλωμένος, φαλακρός.

Τεισιά της Μαδαρής 

Η αφετηρία του μονοπατιού Τεισιά της Μαδαρής, βρίσκεται στην Κυπερούντα, κάτω από το ύψωμα κοντά στο πυροφυλάκιο του Τμήματος Δασών, στο τέρμα του αδιέξοδου χωματόδρομου προς τη Μαδαρή. Εκεί οι επισκέπτες και οι λάτρεις της φύσης μπορούν να φτάσουν οδικός αλλά και με τα ποδιά, ξεκινώντας την πεζοπορία τους νωρίτερα σε χαμηλότερο σημείο. Πρόκειται για ένα μονοπάτι με μήκος διαδρομής 3 χιλιομέτρων.

Το μονοπάτι Τεισιά της Μαδαρής, βρίσκεται μέσα στο Δάσος Αδελφοί σε τμήμα που έχει ενταχθεί στην περιοχή Natura 2000 «Μαδαρή – Παπούτσα». Η Τεισιά της Μαδαρής συνδέεται με τα μονοπάτια Μαδαρή – Δόξα Σοι ο Θεός και Μαδαρή – Σελλάδι Καραμανλή στο σημείο της αφετηρίας του.

Η διαδρομή από την αφετηρία μέχρι και το τέρμα του μονοπατιου, προσφέρει απλοχερα πανοραμική θέα προς το Τρόοδος, τα χαμηλότερα σημεία της Σολιάς, τη Μεσαορία και στο πιο κοντινό πλάνο προς τα χωριά Καννάβια και Αγία Ειρήνη, Φράγμα Ξυλιάτου, Λαγουδερά, Πολύστυπος και στο τέλος προς την Πιτσιλιά και την επαρχία Λεμεσού. Μια συναρπαστική εμπειρία για τους λάτρεις της φύσης, να εξερευνήσουν δύσβατα σημεία και να απολαύσουν καθαρό αέρα.

Η διαδρομή τα πρώτα 200 μετρά είναι στενή όμως έπειτα ομαλοποιείται. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν μικρού μήκους ανωφέρειες και κατωφέρειες ενώ σε μερικά σημεία προς διευκόλυνση των περιπατητών έχουν κατασκευαστεί σκαλοπάτια και αρκετές ξερολιθιές από το 1993. Στην διαδρομή υπάρχουν σημεία ξεκούρασης με παγκάκια καθώς και σημεία θέας στα πρώτα 300 μέτρα περίπου από την αφετηρία.

Η βλάστηση της περιοχής Μαδαρής και κατά μήκος του μονοπατιού είναι εντυπωσιακή και θυμίζει το Δάσος του Τροόδους. Κατά μήκος της γεωδιαδρομής υπάρχουν πολλοί πυκνοί θάμνοι Λατζιάς (Quercus alnifolia) οι οποίοι σε μερικά σημεία δεν επιτρέπουν σε άλλα φυτά να ευδοκιμήσουν. Στον ανώροφο εντύπωση προκαλούν «η Τραχεία πεύκη (Pinus brutia) και ο σπάνιος Αόρατος (άρκευθος) της Μαδαρής (Juniperus excelsa). Στον μεσόροφο και υπόροφο, οι Αγριοτριανταφυλλιές (Rosa canina – Rosa chionistrae), η Αγριοκυδωνιά (Cotoneaster nummularia), η σπάνια Κοκκονιά - Celtis tournefortii, η Αγριομηλιά (Sorbus aria), η Βερβεριτζιά (Berberis cretica), η ενδημική Νεπέτα του Τροόδους (Nepeta troodi), η σπάνια Παιωνία – Paeonia mascula (στις βορινές πλευρές – ανθίζει τα τέλη Μαρτίου αρχές Απριλίου και είναι υπέροχη), το ενδημικό Arum pitsillyanum, το Κυπριακό κυκλάμινο – Cyclamen cypricum (εθνικό μας φυτό), η ενδημική Άνθεμις – Anthemis ploutonia και τα Δάκρυα της Παναγίας – Arabis purpurea και πολλά άλλα είδη. Αν περπατήσετε το φθινόπωρο θα δείτε το Κολχικό του Τροόδους (Colchicum troodi) που ανθίζει πριν την έκπτυξη των φύλλων μαζί με το κυπριακό κυκλάμινο».

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ολόκληρη τη διαδρομή γύρω από τα «Τεισιά της Μαδαρής» εμφανίζονται φλεβικά πετρώματα. Εν τούτης το πιο συνταρακτικό στοιχείο της γεωλογίας της περιοχής είναι οι σχεδόν κατακόρυφοι βράχοι που ορθώνονται επιβλητικά σε ολόκληρη την διαδρομή, τα λεγόμενα, Τεισιά. Αυτοί οι κατακόρυφοι βράχοι αποτελούν το πιο ανθεκτικό κομμάτι στη διάβρωση του βράχου που εξελίσσεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια και δεν πρόκειται για ανθρώπινο επίτευγμα αλλά για φυσικά τείχη.