Λοϊζιάς Πολυξένη
Η ηρωίς Ελένη
Η ΗΡΩΙΣ ΕΛΕΝΗ
Kαί εἶναι πρώτη 'ς τή γενεά καί εὐμορφιά ἡ Ἐλένη!
Στά δεκαέξι χρόνια της μαγιάπριλο λουλούδι,
στήν στάση καί τήν ἡλικιά νέα, ἀντρειεμένη
καί στήν ψυχή ἀξέγνοιαστο, χιονάτο ἀγγελούδι.
Χωμένη ‘ς τ' ἀερένιο της, μεταξωτό στρωσίδι
κοιμᾶται σάν νεράϊδα που γέννησ' ὁ Καρκώτης.
Κι ἀγρύπνητη ἡ βάγια της με φίλντισι ριπίδι
τήν ἀνεμίζει σιγαλά εἰς τό προσκέφαλό της.
Μή τῆς ταράξει κώνωπας τόν ὓπνο κι ὃλο τρέχουν
τά δάκρυά της καί συχνά, πυκνά ἀκρολογᾶται.
Ἂκουσε, που τές ὂμορφες οἱ Τοῦρκοι κατατρέχουν
καί γιά τήν κόρη, πού ὀρφανήν ἀνέθρεψε, φοβᾶται.
Τ' ἀρχοντικό της σπιτικό μοιάζει φωλιά οὐράνια
πού ἀπό τόν Παράδεισο ἡ γῆ εἶχε κλεμμένη,
καί μέσ' αὐτοῦ μέ περισσή ζήλια καί περηφάνια
ἐφύλαγε τόν θησαυρό, τήν ξακουστή Ἑλένη.
Γι' αὐτό ὡσάν ἐπρόβαλλε, ὁ κόσμος ξεφωνοῦσε
ἀπό χαρά καί ἒκσταση στήν ξωτική εὐμορφιά της.
Ὁ Κλάριος με τά πουλιά «Ἑλένη» τραγουδοῦσε
κι «Ἑλένη» ἡ αὒρα ἒψαλλε εἰς τά συρίγματά της...
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΛΟΪΖΙΑΣ
«Κυπριακόν Λεύκωμα»
Άσμα Δ'