Λοΐζου Κώστας
Ήρωας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959. Γεννήθηκε στο χωριό Μαραθόβουνος το 1935. Τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια επιχειρήσεως στο χωριό Κάμπος την 1η Οκτωβρίου του 1958 και πέθανε στις 26 Οκτωβρίου.
Ο Κώστας Λοΐζου αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια ήλθε στη Λευκωσία όπου άρχισε να εργάζεται ως μαθητευόμενος υδραυλικός. Αργότερα άνοιξε δικό του μαγαζί στην πρωτεύουσα. Μυήθηκε κι εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ από τους πρώτους και υπηρέτησε τον αγώνα κατά διάφορους τρόπους. Στο εργαστήριό του, στη Λευκωσία, κατασκεύαζε βόμβες για την οργάνωση ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος έγινε μέλος ομάδας κρούσεως και πήρε μέρος σε διάφορες βομβιστικές και άλλες επιθέσεις κατά των Άγγλων. Ο Κώστας Λοΐζου είχε κατασκευάσει και τη βόμβα που τοποθετήθηκε κάτω από το κρεβάτι του στρατάρχη Χάρτιγκ* στο κυβερνείο αλλά που ανακαλύφθηκε πριν εκραγεί.
Σε μια από τις επιχειρήσεις στις οποίες είχε πάρει μέρος, στη Λευκωσία, ο Κώστας Λοΐζου αναγνωρίστηκε και καταζητήθηκε από τους Βρετανούς. Διέφυγε όμως και ανέβηκε στο βουνό ως αντάρτης, με αποτέλεσμα να επικηρυχθεί με το ποσόν των 5.000 λιρών. Στο βουνό ο Κώστας Λοΐζου εντάχθηκε στην αντάρτικη ομάδα του ήρωα Μάρκου Δράκου* στην περιοχή του Κύκκου. Η ομάδα, καθώς και άλλες αντάρτικες ομάδες κι ο ίδιος ο αρχηγός της ΕΟΚΑ Γεώργιος Γρίβας - Διγενής, κατόρθωσαν να διασπάσουν τον κλοιό των Άγγλων και να διαφύγουν, κατά τις μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις των Άγγλων στα βουνά του Κύκκου το καλοκαίρι του 1956. Κατά τους μήνες που ακολούθησαν, μετακινούμενος συχνά, ο Κώστας Λοΐζου κατασκεύασε διάφορα κρησφύγετα. Στις 12.11.1956 πήρε μέρος σε ενέδρα που έστησε η ομάδα του Δράκου μεταξύ Λεύκας και Καλοπαναγιώτη, ενισχυμένη και με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη*.
Ο Κώστας Λοΐζου βρισκόταν με το Μάρκο Δράκο όταν στις 18.1.1957 η ομάδα τους έπεσε σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών σε περιοχή του χωριού Ευρύχου. Ο Δράκος επλήγη από ριπές σφαιρών και έπεσε νεκρός, ενώ ο Κώστας Λοΐζου τραυματίστηκε στο πόδι από 5 συνολικά σφαίρες. Ωστόσο, αφού είδε ότι ο αρχηγός του ήταν νεκρός, κατόρθωσε να διαφύγει μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ύστερα από εφιαλτική πορεία 6 ωρών, έφθασε στο χωριό Κατύδατα όπου κατέστη δυνατό να βρεθεί γιατρός και να περιποιηθεί τα τραύματά του. Αφού παρέμεινε για λίγες μέρες στο χωριό αυτό, μετακινήθηκε δυο μέρες πριν φθάσουν για έρευνες οι Άγγλοι.
Μετά τον θάνατο του Μάρκου Δράκου, ο Κώστας Λοΐζου ανέλαβε την αρχηγία των αντάρτικων ομάδων της περιοχής Κάμπου και, αργότερα, ανέλαβε ως αρχηγός των αντάρτικων ομάδων ολόκληρης της περιοχής Τηλλυρίας, μέχρι τον θάνατό του. Κατά τη διάρκεια του πολυήμερου αποκλεισμού του Μηλικουρίου και της περιοχής όπου βρισκόταν το κρησφύγετό του, ο Κώστας Λοΐζου είχε παραμείνει μαζί με την ομάδα του στο κρησφύγετο για 29 μερόνυχτα, με τους Άγγλους στρατιώτες να πλησιάζουν σ' αυτό, ακόμη και σε απόσταση μόλις 30 μέτρων, και τρώγοντας μόνο ένα - δυο μπισκότα και ωμές πατάτες.
Την 1η Οκτωβρίου του 1958 ο Κώστας Λοΐζου ηγήθηκε επιθέσεως ομάδας ανταρτών κατά του αστυνομικού σταθμού του Κάμπου, με σκοπό να τον πυρπολήσουν. Η βενζίνη όμως που έχυσε μέσα στον αστυνομικό σταθμό, άναψε ξαφνικά από τη φλόγα μιας σόμπας και ο ήρωας έπαθε πολύ σοβαρά εγκαύματα. Κρύφτηκε από τους συναγωνιστές του σε σπίτι στο χωριό Κάμπος, όπου τον επεσκέφθη μια νοσοκόμα κι ένας γιατρός. Η μεταφορά του στη Λευκωσία ή αλλού για καλύτερη ιατρική φροντίδα καθυστερούσε — γιατί έπρεπε να γίνει κρυφά και υπήρχαν σοβαρά προβλήματα. 'Έτσι, μετά από 25 μέρες, πέθανε στο χωριό Κάμπος.