Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ποιητής. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 23 Φεβρουαρίου 1944 και δολοφονήθηκε στη Λευκωσία στις 30 Αύγουστου του 1974 (Βλέπε Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος Αρχείου ΡΙΚ). Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και το 1963 φοίτησε στη σχολή θεάτρου των Θάνου Σακέττα και Κωστή Μιχαηλίδη. Μεταξύ 1966 και 1968 παρακολούθησε σπουδές για ξενοδοχειακά στη Ρόδο. Στη συνέχεια πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου μεταξύ 1969 και 1972 σπούδασε ιστορία στο Hellenic College της Βοστώνης. Από τη Σχολή αυτή πήρε δίπλωμα Β.Α. στην ιστορία. Στις ΗΠΑ γνώρισε και παντρεύτηκε τη σύζυγο του Βαρβάρα Μπελ. 

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1972, επέστρεψε στην Κύπρο και εργάστηκε ως καθηγητής στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Παράλληλα αναμείχθηκε ενεργά στα πολιτικά πράγματα στο νησί, ενταγμένος στις τάξεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ. Από το 1972 υπηρέτησε ως οργανωτικός γραμματέας της οργάνωσης νεολαίας του κόμματος (ΕΔΕΝ) και ως διευθυντής της κομματικής εφημερίδας Σοσιαλιστική Έκφραση.

Ο Δώρος Λοΐζου ασχολήθηκε με την ποίηση αλλά και τη μετάφραση (μετέφρασε κυρίως ποιήματα Λατινοαμερικάνων δημιουργών). Μια συλλογή ποιημάτων του, στην οποία περιλαμβάνονται και μερικά πεζά κείμενά του, εξεδόθη σε δίγλωσση έκδοση (στην ελληνική και στην αγγλική) μετά τον θάνατό του.

Δολοφονία

Ο Δώρος Λοϊζου δολοφονήθηκε ενώ συνόδευε τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ  Βάσο Λυσσαρίδη.

Στις 15 Αυγούστου 1974 αποφασίσθηκε σύσκεψη για το σχέδιο Γκιουνές στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. Ο Κληρίδης, συμβούλεψε τον Βάσσο Λυσσαρίδη να μην παρευρεθεί γιατί όπως του είπε «δεν μπορούσαν να εγγυηθούν τη σωματική του ακεραιότητα». Ο προεδρεύων της σύσκεψης, είχε πληροφορίες για απόπειρα δολοφονίας του Λυσσαρίδη. Αυτό δεν εμπόδισε τον αρχηγό της ΕΔΕΚ, ο οποίος όχι μόνο παρευρέθηκε στη σύσκεψη αλλά με την ομιλία του «κατάφερε να αποτρέψει την αποδοχή του Σχεδίου Γκιουνές».

Τις επόμενες ημέρες ο Λυσσαρίδης απέφευγε να κοιμηθεί σπίτι του. Τον φιλοξενούσαν φίλοι ακόμη και πρεσβείες ενώ ταυτόχρονα τα γραφεία της ΕΔΕΝ παρέμεναν κλειστά. Το βράδυ της 29ης Αυγούστου, ο γιατρός έμεινε στο σπίτι του Δώρου. Το επόμενο πρωί 30 Αυγούστου 1974 αποφάσισε πως ήταν ώρα να σταματήσει να κυκλοφορεί κρυφά. Ζήτησε από τον Δώρο να τον οδηγήσει μέχρι τα γραφεία με το μικρό «Ντατσούν» χρώματος μπλε, με πινακίδες κυκλοφορίας DE 233.  Στον κυκλικό κόμβο της πλατείας ΟΧΙ ένα «Πεζώ Πικάπ», χωρίς αριθμό κυκλοφορίας, προσέγγισε το αυτοκίνητο του Γιατρού, όπως ήταν γνωστός ο Λυσσαρίδης, και με καλάσνικοφ άρχισε να πυροβολεί προς την πλευρά του. Ο Δώρος διαισθάνθηκε το κακό και τους είπε: «Πίσω μας έχει ένα αμάξι χωρίς νούμερα, θα είναι μέλη της ΕΟΚΑ Β’, σκύψτε».

Από τους τέσσερις οπλοφόρους, ο ένας κατέβηκε και πυροβολούσε πεζός εναντίον του αυτοκινήτου. Οι άλλοι τρεις γάζωναν στην κυριολεξία το αυτοκίνητο από κάθε πλευρά. Οι δράστες δεν κατάφεραν να δολοφονήσουν τον κύριο στόχο τους, Βάσσο Λυσσαρίδη. Στη θέση του νεκρός κειτόταν ο Δώρος Λοΐζος, από τις σφαίρες που είχε δέχθηκε στο κεφάλι. Πέθανε ακαριαία. Δίπλα του η Βαρβάρα  τραυματισμένη έπαθε νευρικό κλονισμό. Ο Λυσσαρίδης τραυματίστηκε από τα σπασμένα γυαλιά. Μεταφέρθηκαν όλοι στο Νοσοκομείο, όπου διεγνώσθη ο θάνατος του Δώρου Λοΐζου. Τα μέλη της ΕΟΚΑ Β’, είχαν στήσει και δεύτερη ενέδρα για να δολοφονήσουν τον Βάσο Λυσσαρίδη Την ίδια μέρα τρεις περαστικοί τραυματίστηκαν, εκ των οποίων ένας ο Χρυσήλιος Μαυρομάτης υπέκυψε στα τραύματά του 15 μέρες μετά.

Στο ίδιο αυτοκίνητο επέβαινε και η σύζυγος του Βαρβάρα Μπελ η οποία σε συνέντευξη της αργότερα ανέφερε ότι όλοι γνώριζαν τους δολοφόνους αλλά η ίδια δεν θέλησε να τους αναγνωρίσει διότι ήταν σίγουρη ότι θα την δολοφονούσαν και αυτήν. Οι δολοφόνοι του, παρ' ότι γνωστοί, δεν συνελήφθησαν ποτέ.

Το τραγούδι 

Το βιβλίο του, με τίτλο Ψωμί και Ελευθερία/Bread and Freedom, εξεδόθη το 1976. Ένα από τα ποιήματά του, το «Τραγούδι του Λεύτερου», έγινε ιδιαίτερα γνωστό όταν μελοποιήθηκε από τον συνθέτη Γιώργο Κοτσώνη.