Παραδοσιακός τρόπος κατασκευής και διατήρησης του χοιρινού κρέατος. Όταν το κρέας γίνει λούντζα, δεν είναι μόνο δυνατό να διατηρηθεί για αρκετό χρονικό διάστημα, αλλά είναι και ιδιαίτερα νόστιμο.
Η λούντζα ήταν ένας ακόμη τρόπος κατασκευής και διατήρησης του κρέατος σε παλαιότερες εποχές όπου δεν υπήρχαν ψυγεία για φύλαξή του. Η λούντζα, ωστόσο, δεν είναι κρέας που μπορεί αργότερα να μαγειρευτεί ξανά. Αντίθετα, καταναλίσκεται σε μικρές ποσότητες, ως μέρος του παραδοσιακού κυπριακού μεζέ* ή σε σάντουιτς.
Για την κατασκευή λούντζας χρησιμοποιείται σαρτζ΄ερόν (=ψαχνό) κρέας του χοίρου που τοποθετείται για μερικές μέρες σε χωριάτικο κρασί. Αφού προστεθούν κόλιαντρος, αλάτι και άλλα μπαχαρικά, στη συνέχεια αποξηραίνεται στην ανάκαπνην. Κρεμάζεται δηλαδή στη τσιμινιά (=χωριάτικο τζάκι) στην οποία καίγονται αρωματικοί θάμνοι (θρουμπιά, μαζ΄ιά) με τρόπο που να ξεκαπνίζουν.
Αν και σε μερικά χωριά κατασκευάζεται ακόμη λούντζα με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η παραγωγή της έχει βιομηχανοποιηθεί.
Η λούντζα είναι σχεδόν όμοια με το σ΄οιρομέριν*. Το δεύτερο όμως κατασκευάζεται από χοιρινό μερί από το οποίο δεν αφαιρείται το κόκαλο.