Λούματα τους Ατούς
Θαυμάσια τοποθεσία μέσα στο δάσος του Τροόδους, στα ανατολικά της πλατείας του Τροόδους. Πρόκειται για μια γραφική κοιλάδα στην οποία ρέει το ρυάκι Λούματα, παραπόταμος του ποταμού Κούρη. Οι πλευρές της κοιλάδας είναι απότομες, σχεδόν κάθετες, και η φαρδιά κοίτη της με την πλούσια φυσική βλάστηση δημιουργεί ένα άγριο τοπίο που εντυπωσιάζει. Εδώ φυτρώνουν τα πεύκα, το κυπαρίσσι του Τροόδους με το πυραμοειδές σχήμα του, οι μαζ΄ιές, ο λατζ΄ιές, η παρβαρετσ΄ιά, η αγριοτριανταφυλλιά και άλλα είδη φυσικής βλάστησης.
Ένας χωματένιος δρόμος με ικανοποιητικό πλάτος ακολουθεί την κοιλάδα. Στο βάθος της κοιλάδας όπου σταματά κι ο δρόμος, έχει διαρρυθμιστεί ειδικός κατασκηνωτικός χώρος δυναμικότητας 170 τροχόσπιτων και αντίσκηνων ή 650 ατόμων. Εδώ το τοπίο γίνεται πιο άγριο, οι ράχες του βουνού πιο γυμνές και το νερό τρέχει άφθονο στα μικρά ρυάκια. Απέναντι, σε μια απόσταση 50 περίπου μέτρων, βρίσκεται ο γνωστός εκδρομικός χώρος Λειβάδι του Πασιά.
Στο βάθος της κοιλάδας αρχίζουν να κάμνουν την εμφάνισή τους μερικά πλατάνια και αγριοακακίες. Η τοποθεσία που επελέγη ως κατασκηνωτικός χώρος, είναι πράγματι εξαιρετική και προσφέρει στους λίγους επισκέπτες που κατασκηνώνουν εδώ ένα γαλήνιο και μαγευτικό περιβάλλον για ξεκούραση και αναψυχή.
Η περιοχή πήρε την ονομασία αυτή επειδή, σύμφωνα και προς την τοπική παράδοση, οι αετοί λούζονται στο νερό που υπάρχει εκεί και αναγεννώνται. Ήδη τον 19ο αιώνα ο Αθανάσιος Σακελλάριος έγραφε σχετικά (Τά Κυπριακά, Α΄, 1890, σ. 62):
... Τούτου [του Αμιάντου] δ’ ὀλίγον ὑψηλότερον κεῖται πηγή τις καλούμενη Λούματα τούς Ἀτούς˙ διότι κατά τήν γνώμην τῶν πέριξ οἰκούντων οἱ ἀετοί ἐν αὐτῇ λουόμενοι ἀναγεννῶνται. Παρ’ αὐτήν δέ ὑπάρχουσι πλῆθος πτερῶν τῶν ἀετῶν, οἳτινες ἐπί τῶν πέριξ δένδρων πάσης ἡλικίας ὄντες διημερεύουσι. Παρά δέ ταύτην ὑπάρχουσι καί δύο ἕτεραι πηγαί πλησίον ἀλλήλων κείμεναι, ὧν ἡ μέν ρέει γλυκύτατον ὕδωρ, ἡ δέ ἄλλη ἁλμυρότατον. Ὡσαύτως δ’ εἰς ἄλλην τινά παρακειμένην θέσιν ὑπάρχουσι δύο ἕτεραι πηγαί, ὧν ἡ μία ρέει ψυχρότατον, ἡ δέ ἄλλη θερμότατον ὕδωρ...
Βέβαια στην πηγή της περιοχής κατέβαιναν διάφορα πουλιά για να πιουν νερό, κυρίως γύπες και κλόκκαροι, που σπανιότερα εμφανίζονται στην περιοχή αφ’ ότου αυτή έγινε χώρος εκδρομής. Η δε παράδοση που αναφέρει ο Σακελλάριος ότι άκουσε από τους κατοίκους της περιοχής, ότι οι αετοί λούζονταν στην πηγή για ν’ αναγεννηθούν, είναι αρχαία και φαίνεται ότι είχε επιζήσει. Το αναγεννητικό λούσιμο των αετών αναφέρει ο Αριστοτέλης.