Λουδοβίκος Πέρεζ Φαμπρίκιος ή Φαμπρέγκ Louis Perez Fabricius
Ισπανικής καταγωγής Λατίνος αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας, επί ημερών του βασιλιά Ιακώβου Β΄ (1460-1473). Διάδοχος του αρχιεπισκόπου Γουλιέλμου Γονέμη, ένθερμου υποστηρικτή του Ιακώβου Β΄, ο Λουδοβίκος Πέρεζ Φαμπρίκιος ήταν αδελφός του Ιωάννη Πέρεζ Φαμπρίκιου τον οποίο ο βασιλιάς Ιάκωβος Β΄ είχε τιμήσει με τον τίτλο του κόμητα της Ιόππης και της Καρπασίας και καταστήσει πρώτο βαρώνο της Κύπρου.
Ο Λουδοβίκος Πέρεζ Φαμπρίκιος, όντας ισπανικής καταγωγής, ήταν υποστηρικτής του κόμματος των Καταλανών της Κύπρου και δεδηλωμένος αντίπαλος των Βενετών και πολέμιος των βενετικών σχεδίων για κατάληψη της Κύπρου. Σώζεται αίτημα της Δημοκρατίας της Βενετίας προς το Βατικανό, ημερομηνίας 3 Ιουνίου 1469, όπως η Αγία Έδρα αποφύγει να διορίσει στην Κύπρο Καταλανό αρχιεπίσκοπο ως διάδοχο του Γονέμη, υπονοούσα σαφώς τον Φαμπρίκιο. Επειδή ο τότε πάπας Παύλος Β΄ (Βενετός την καταγωγή) μάλλον θα είχε εισακούσει το αίτημα της Βενετίας, ο ντε Μας Λατρί εικάζει ότι ο Φαμπρίκιος έγινε πιθανώς αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας μετά την εκλογή νέου πάπα, του Σέξτου Δ΄ (9 Αυγούστου 1471). Πάντως το 1472 ο Φαμπρίκιος κατείχε σίγουρα τον θρόνο της Λευκωσίας, πράγμα που αποδεικνύεται από έγγραφο του πάπα Σέξτου Δ΄. Εξ άλλου και οι δύο Βουστρώνιοι (Γεώργιος και Φλώριος) αναφέρουν ότι ήταν αρχιεπίσκοπος ήδη από το 1471, όταν εστάλη από τον βασιλιά Ιάκωβο Β΄ με αποστολή στο Βατικανό.
Μετά το θάνατο του βασιλιά Ιακώβου Β΄ το 1473, που είχε αποδοθεί σε δολοφονία του από τα μέλη της βενετικής οικογένειας Κορνάρο, στην Κύπρο είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της η διαμάχη για επικυριαρχία στο νησί, με πρωταγωνιστές αφ’ ενός τους Βενετούς που προωθούσαν τα συμφέροντα της πόλης τους, κι αφ’ ετέρου τους Καταλανούς και άλλους. Οι Καταλανοί, Σικελοί, Ναπολιτάνοι και λοιποί, υπηρετούσαν τα συμφέροντα του βασιλιά της Νεαπόλεως Φερδινάνδου και ηγετική φυσιογνωμία της παράταξής τους ήταν και ο αρχιεπίσκοπος Φαμπρίκιος. Τα πράγματα οδηγήθηκαν σε οξεία κρίση μετά τη δολοφονία του Ανδρέα Κορνάρο και άλλων διακεκριμένων Βενετών στην Αμμόχωστο στις 13 Νοεμβρίου 1473, από τον Ρίτζο ντι Μαρίνο και άλλους του καταλανικού κόμματος. Επειδή αναμενόταν πλέον σοβαρή αντίδραση της Βενετίας, τα ηγετικά στελέχη του καταλανικού κόμματος (αρχιεπίσκοπος Φαμπρίκιος, Ζαπλάνα, Λουδοβίκος Αλμπερίκιος κ.α.) αφού έκλεψαν πολλούς θησαυρούς από την Αμμόχωστο, έφυγαν κρυφά από το νησί.
Μετά τη φυγή του από την Κύπρο, ο αρχιεπίσκοπος Φαμπρίκιος εγκαταστάθηκε στο βασίλειο της Νεαπόλεως (Ιταλία) απ’ όπου συνέχισε να συνωμοτεί και να σχεδιάζει ραδιουργίες, με σκοπό την ανατροπή της βενετικής κυριαρχίας επί της Κύπρου που είχε πλέον επιβληθεί έστω κι αν τυπικά την εξουσία κατείχε η βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο, χήρα του βασιλιά Ιακώβου Β΄.
Σύμφωνα προς την άποψη του Le Quien, ο Φαμπρίκιος πέθανε στο Μιλάνο στις 25 Ιουλίου 1506, η πληροφορία του όμως δεν είναι σωστή γιατί πρόκειται περί άλλου προσώπου, του Λουδοβίκου Ποδοκάταρο.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια