Λουδοβίκος Θ΄ «Άγιος»
Βασιλιάς της Γαλλίας από το 1226 μέχρι τον θάνατό του το 1270. Γιος του Λουδοβίκου Η΄ και της Λευκής της Καστίλλης, γεννήθηκε το 1214 και διαδέχθηκε στον θρόνο τον πατέρα του, σε ηλικία μόλις 13 χρόνων. Το 1229, σε ηλικία 16 χρόνων, ηγήθηκε στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας. Διεξήγαγε αργότερα και αρκετές άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, ενώ στο εσωτερικό κυβέρνησε με τη φήμη του δίκαιου, τίμιου και σταθερού μονάρχη. Το 1248 ηγήθηκε της Ζ΄ σταυροφορίας με στόλο από 100 περίπου πλοία και 35.000 άνδρες. Έφθασε τότε στην Κύπρο όπου πέρασε τον χειμώνα στο νησί (ο στρατός του διαχείμασε κοντά στη Λεμεσό και ο στόλος του στον κόλπο της πόλης) και το 1249 έπλευσε στην Αίγυπτο. Στη σταυροφορία του αυτή ενισχύθηκε και από δυνάμεις που τον ακολούθησαν από την Κύπρο και αρχικά σημείωσε επιτυχίες, καταλαμβάνοντας τη Δαμιέττη. Αργότερα όμως απέτυχε παταγωδώς και συνετρίβη, ένας από τους αδελφούς του σκοτώθηκε στη Bahr al -Saghir, ενώ και ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος. Απελευθερώθηκε αφού κατεβλήθησαν υπέρογκα λύτρα και, πριν επιστρέψει στη Γαλλία το 1254, εργάστηκε για την καλύτερη οχύρωση χριστιανικών πόλεων στη Συρία.
Στη Γαλλία αφοσιώθηκε για μερικά χρόνια στην αναδιοργάνωση του βασιλείου του και του διοικητικού συστήματος της χώρας. Το 1267 οργάνωσε νέα σταυροφορία, που πραγματοποιήθηκε όμως το 1270 με στόχο την Τύνιδα. Εκεί όμως ο στρατός του προσεβλήθη από επιδημία με αποτέλεσμα να πεθάνει και ο ίδιος. Το 1297 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια της σταυροφορίας του με στόχο την Αίγυπτο, το 1248-49, μαζί με τον «άγιο» Λουδοβίκο ήλθαν στην Κύπρο και Λατίνοι ιερωμένοι και άλλοι, μερικοί από τους οποίους παρέμειναν στο νησί κι εντάχθηκαν σε μοναχικά ιδρύματα. Όταν δε διαχείμαζε στην Κύπρο, έχασε από ασθένεια τον γιο του που λεγόταν επίσης Λουδοβίκος και που ετάφη στο μοναστήρι των Δομινικανών στη Λευκωσία.
Η Κύπρος, στην οποία βασίλευε τότε ο Ερρίκος Α΄, χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο ως χώρος αναπαύσεως του «αγίου» Λουδοβίκου και του στρατεύματός του, αλλά και ως βάση εξορμήσεως, ανεφοδιασμού και διπλωματικών ζυμώσεων. Ακόμη, τον Λουδοβίκο ακολούθησαν στη σταυροφορία του κατά της Αιγύπτου ο βασιλιάς της Κύπρου Ερρίκος Α΄, ο τότε Λατίνος αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας Ευστόργιος* ντε Μοντεγκιού και πολλοί ευγενείς μεταξύ των οποίων ο Γκυ ντ' Ιμπελέν (αρ. 12 στο λήμμα Ιβελίνοι) που ήταν τότε κοντοσταύλης της Κύπρου και ο αδελφός του Βαλδουίνος* ντ’ Ιμπελέν που ήταν τότε σινεσκάρδος της Κύπρου. Μετά την κατάληψη της Δαμιέττης στην οποία ο «άγιος» Λουδοβίκος εισήλθε μαζί με τον βασιλιά της Κύπρου στις 6.6.1249, ο τελευταίος αποφάσισε ν’ αποσυρθεί και να επιστρέψει στο νησί. Ύστερα από συμφωνία με τον «άγιο» Λουδοβίκο που πρόβλεπε να του αφήσει στην Αίγυπτο δύναμη από 120 Κυπρίους ιππότες υπό τις διαταγές των δυο αδελφών ντ’ Ιμπελέν, ο Ερρίκος επέστρεψε στην Κύπρο. Οι 120 Κύπριοι ιππότες, που η υπηρεσία τους προς τον «άγιο» Λουδοβίκο θα διαρκούσε ένα χρόνο βάσει της συμφωνίας, διακρίθηκαν ιδιαίτερα στη μάχη της Bahr al - Saghir (11.2.1250) αλλά οι περισσότεροι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Ο αρχιεπίσκοπος Ευστόργιος πέθανε στην αιχμαλωσία στις 28.4.1250 ενώ οι δυο ντ’ Ιμπελέν και αρκετοί άλλοι διαπραγματεύθηκαν και πέτυχαν ν’ αφεθούν ελεύθεροι (6.5.1250) και να επιστρέψουν στην Κύπρο.
(Για το πέρασμα του «αγίου» Λουδοβίκου από το νησί βλέπε και στο λήμμα σταυροφόροι και Κύπρος).