Λουδοβίκος
Μέλος του οίκου της Σαβοΐας που έγινε για σύντομο χρονικό διάστημα και βασιλιάς της Κύπρου όταν νυμφεύθηκε την εξαδέλφη του Καρλόττα Λουζινιανή (1458-1460).
Από την πλευρά της μητέρας του, ο Λουδοβίκος καταγόταν από την οικογένεια των Λουζινιανών βασιλιάδων της Κύπρου. Μητέρα του ήταν η Άννα Λουζινιανή, κόρη του βασιλιά της Κύπρου Ιανού (1398-1432) και της Καρλόττας ντε Μπουρμπόν (=Βουρβώνων) και αδελφή του επίσης βασιλιά της Κύπρου Ιωάννη Β΄ (1432-1458). Η Άννα αυτή έγινε δούκισσα της Σαβοΐας ύστερα από τον γάμο της με τον Λουδοβίκο κόμητα της Σαβοΐας, οπότε απέκτησε τον Λουδοβίκο, δευτερότοκο γιο της, που γεννήθηκε το 1431.
Αφ’ ετέρου η Καρλόττα Λουζινιανή, που έγινε βασίλισσα της Κύπρου, ήταν κόρη του βασιλιά Ιωάννη Β΄ και της δεύτερης συζύγου του, της δυναμικής Ελληνίδας βασίλισσας Ελένης Παλαιολογίνας. Ήταν, δηλαδή, πρώτη εξαδέλφη του Λουδοβίκου. Η Καρλόττα είχε παντρευτεί για πρώτη φορά τον Πορτογάλο ευγενή Ιωάννη της Κοΐμπρα που είχε επιλεγεί ως σύζυγός της από τους πολιτικούς αντιπάλους της μητέρας της, Ελένης Παλαιολογίνας, την οποία στόχευαν να πλήξουν πολιτικά. Ο γάμος έγινε το 1456 αλλά λίγους μήνες αργότερα ο Ιωάννης αυτός πέθανε ξαφνικά (πιθανότατα δολοφονημένος από τους ανθρώπους της Ελένης).
Αργότερα άρχισαν ενέργειες για σύναψη δευτέρου γάμου της Καρλόττας, που ήταν η νόμιμη διάδοχος του θρόνου της Κύπρου, κι ο πατέρας της πρότεινε ως δεύτερο σύζυγό της τον εξάδελφό της Λουδοβίκο. Στον γάμο αυτό αντέδρασε και πάλι σφοδρά η μητέρα της Καρλόττας Ελένη Παλαιολογίνα γιατί, σαν Ορθόδοξη που ήταν, δεν μπορούσε να συγκατανεύσει σε γάμο δύο πρώτων εξαδέλφων, αλλά και γιατί επρόκειτο, προφανώς, για μια νέα πολιτικής σημασίας διευθέτηση που δεν εξυπηρετούσε τα σχέδιά της. Όπως λέγει μάλιστα ο χρονογράφος Γεώργιος Βουστρώνιος, ενώ η Ελένη ήταν ετοιμοθάνατη το 1458, ἔβαλεν εὐχήν καί κατάραν [στην κόρη της Καρλόττα] νά μέν θελήσῃ νά πάρῃ τόν πρῶτόν της ἀνηψιόν [=εξάδελφο] ἄντραν, καί ἄν τόν πάρῃ νἄχῃ τήν κατάραν της, καί θέλειν χάσειν τό ρηγάτον...
Η Ελένη πέθανε τον Απρίλιο του 1458. Η κόρη της παντρεύτηκε λίγο αργότερα τον εξάδελφό της Λουδοβίκο και, τελικά, κατά την κατάρα της μητέρας της, έχασε το ρηγάτον (=βασίλειο). Στο μεταξύ, σύντομα πέθανε και ο πατέρας της Καρλόττας, ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄, στις 26 Ιουλίου του ίδιου χρόνου (1458), και η Καρλόττα ανακηρύχθηκε βασίλισσα της Κύπρου. Η στέψη της έγινε μόλις τέλειωσε το πένθος των 40 ημερών, στις 15 Οκτωβρίου του 1458, στον ναό της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός, οπότε άρχισε να διεκδικεί τον θρόνο ο ετεροθαλής αδελφός της Καρλόττας Ιάκωβος (ο κατοπινός βασιλιάς Ιάκωβος Β΄ , νόθος γιος του Ιωάννη Β΄). Στη δυναμική αναμέτρηση που ακολούθησε, τον Ιάκωβο υποστήριξαν αρκετοί ευγενείς καθώς και δυνάμεις των Μαμελούκων της Αιγύπτου με τους οποίους συμμάχησε και που έφθασαν στο νησί τον Σεπτέμβριο του 1460.
Ο βασιλικός σύζυγος της Καρλόττας, ο Λουδοβίκος, δεν μπόρεσε να της προσφέρει ουσιαστική βοήθεια αυτή την κρίσιμη στιγμή. Άνθρωπος με ασθενική κράση και μέτριες ικανότητες, εγκατέλειψε μαζί με τη βασίλισσα και τους πιστούς σ’ αυτήν ευγενείς την πρωτεύουσα Λευκωσία και όλοι τους κλείστηκαν στο κάστρο της Κερύνειας. Η Λευκωσία έπεσε αμαχητί στα χέρια του Ιακώβου, που πολιόρκησε αμέσως μετά την Κερύνεια. Η πόλη αυτή παρεδόθη στον Ιάκωβο ύστερα από μακρά πολιορκία, το 1464. Στο μεταξύ η Καρλόττα και ο Λουδοβίκος διέφυγαν στη Δύση, αναπτύσσοντας έντονη δραστηριότητα προκειμένου να εξασφαλίσουν βοήθεια κατά του Ιακώβου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αλλά και οι Κύπριοι στην πλειοψηφία τους υποστήριξαν τελικά τον Ιάκωβο, δυσαρεστημένοι κυρίως από την υπεροπτική συμπεριφορά των Σαβοιανών που είχαν έλθει στο νησί κι εγκατασταθεί σ’ αυτό, ακολουθώντας τον Λουδοβίκο.
Η Καρλόττα, που ποτέ δεν παραιτήθηκε των δικαιωμάτων της επί του θρόνου της Κύπρου και που τα κληροδότησε στον οίκο της Σαβοΐας, πέθανε στη Ρώμη το 1487. Ο σύζυγός της Λουδοβίκος πέθανε πιο πριν, το 1482, στην Ιταλία επίσης.
Βλέπε λήμμα Σαβοΐα και Κύπρος