Λιπέρτης Δημήτρης
Η Γιαλλούρα
Η ΓΙΑΛΛΟΥΡΑ
-Βρά Γιαλλουροῦ, ἂκου, φακκοῦν - Μανά ἒν τό καπρέτιν –
Τό γέρημον τζ'είν τό σ'οιρίν,
Τζι ἃμα πεινάση νακκουρίν.
Κάμνει τό σπίτιν φέττιν.
-Μμά, κόρη ττακκουροῦν πολλά. - Ἒν τ' ἀππαρίν ἀλώπως,
Τζ'είν τό συζίνιν τζ'αί διψᾶ.
Σκαλίζει τζ'αί πορτοκλωτσᾶ
Τζ'αί σσ'ειέται πκιόν ὁ τόπος.
-Κόρη, ψίχου τζι ἒβ βούριστρον. - Ἒν τό ταυρίν σιούρου
Τζι ἒσ σύγκοντα ἡ κατσελλού
Πών τήν ἐσσ'οίννιασες ἀλλοῦ
Τζι ἒβαλέν την πωβούρου.
-Τοῦτον ἒν πλάσμαν, ττακκουρᾶ. - Οὒσσου πκιόν τζιαί φοοῦμαι.
Μέν τζι ἒν τό ζώδκιον τοῦ σπιδκιοῦ
Τοῦ γέρημου τ' ἀλακαδκιοῦ·
Βρίξε πκιόν τζι ἒν τζ'οιμοῦμαι.
Ἒβριξεν ἡ μανούλλα της... Τζι ἐθῶρες τήν γιαλλούραν
Νά σ’ονοστῆ μέσ' τήν αὐλήν
Τζ'αί μάτσ’ου μάτσ’ου πκιόν φιλίν
Μέ τζ'εῖνον πού 'ττακκούραν.
Πάνω σέ τζ'ειν τήν σταλαμήν πού κρούζει τζι ἀνασταίννει
Τήν μιάν τζ'αί τήν ἀληθινήν
Τρεμουσ'ασμένην μιάφ φωνήν
Ἂκουσεν να ξεβαίννη.
Ἂ, πού νά σ' ἒχω στόθ Θεόν, κόρη μ' ἀγκαλεμένην·
Ἐν τοῦτος ζώδκιον τζι ἀππαρίν
Τζ'αί τό σ‘οιρίν τζ'αί τό ταυρίν
Πού σ’ ἒσ' ἀγκαλιασμένην;
Δημήτρης Λιπέρτης