Λιπέρτης Δημήτρης
Το αερούδιν
ΤΟ ΑΕΡΟΥΔΙΝ
Ἒθελα νἂμουν ἀερούδιν
Νἂρκουμαι πάντα σύγκοντά σου
Νά μέν ἀφήσω μέ μουγιούδιν
Νά σοῦ κοντέψει μιάφ φοράν
Μήτε κουνούπιν νά σοῦ κρούσει
Μήτε λιοπύριν νά σοῦ μπλάσει
Νἆν ὀμορφόττερη τζι ἡ πλάση
Τζι ἐσού γεμάτη πού χαράν.
Ἒθελα νἂμουν ἀερούδιν
Παντοῦ νά σέ βουρῶ ξοπίσω
Μήτε προστάθιν νά σ' ἀφήσω
Νά ξωμακρίσης, Χριστινού,
Γιατί 'πού τήν ἀζούλαν σπάζω
Ἢντα νά σοῦ τό πογυρίσω;
Ἐγιώ, κορού, σγιάν ἀγαπήσω
Ἐν φιαρκοῦμαι κανενοῦ.
Ἒθελα νἂμουν ἀερούδιν,
Νά δώσω μέσα στήν μονήσ σου
Πὢν νἂσαι τέλεια μανισ'ή σου
Χωρίς νά πάρουν μυρωδκιάν
Τζ'αί τότες τζ'είν' τά κάλλη, τότες
Νά τά ρουφήσω, νά τά φάω,
Τζι ἂν νώσουν ξαίρω ποῦ ' ννά πάω.
Βκαίννω 'πού μιάν χαραμαδκιάν.
Δημήτρης Λιπέρτης