λινάρι
Γραπτές μαρτυρίες για την καλλιέργεια του
Η καλλιέργεια και εκμετάλλευση του λιναριού στην Κύπρο κατά την Αρχαιότητα μαρτυρείται ακόμη και από επιγραφές που έχουν βρεθεί. Μια επιγραφή από το Καφίζιν ήταν γραμμένη σε αγγείο που δυστυχώς βρέθηκε μόνο θραύσμα του, στο οποίο διαβάζεται:
... ἀπό τᾷ ἀφαιρεῖ τῷ λίνῳ κάς τῷ σπέρματος...
Δηλαδή:
... από την οποία αφαιρεί του λιναριού και του σπόρου...
Το αγγείο με την επιγραφή φαίνεται ότι ήταν αφιέρωμα προς την Νύμφη που λατρευόταν στο Καφίζιν* από κάποιον πιστό που ασχολείτο με την καλλιέργεια/ επεξεργασία του λιναριού.
Μια δεύτερη επιγραφή, προερχόμενη από τη Σαλαμίνα και χρονολογούμενη στον 2ο μ.Χ. αιώνα (Ρωμαϊκά χρόνια) αναφέρει ότι τιμήθηκε στην πόλη ο αυτοκράτορας Αδριανός* το 14ο έτος της δημαρχιακής εξουσίας του (=το 130 μ.Χ.) με άγαλμά του που έστησαν εκεί oἱ κατά Σαλαμῖνα λίνυφοι.
Οι λίνυφοι ήσαν οι υφαντές λινών υφασμάτων. Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη οι λίνυφοι της Σαλαμίνος ήσαν και πολλοί και οικονομικά εύρωστοι ώστε σχημάτισαν δική τους επαγγελματική τάξη, ένα είδος συντεχνίας, που ήταν ικανή να αφιερώνει ακόμη και αυτοκρατορικά αγάλματα.
Παρά το ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς μιλούν για το λινάρι, δεν έχουν αναφορές ειδικά για την καλλιέργειά του στην Κύπρο. Υπάρχουν όμως σε λατινικά κείμενα, όπως στο Geogriphia Graeci Minores۬ (II, 527.63) όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:
... γιατί λέγεται πως σ' αυτήν [=την Κύπρο] βρίσκονται όλα τα αγαθά, ξύλα διάφορα, χαλκός, πίσσα, λινάρι απ' όπου κατασκευάζουν τα πανιά των καραβιών και τα σχοινιά, και λέγεται ότι αφθονούν και πολλά άλλα...