Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ρωμαίος αυτοκράτορας. Γεννήθηκε στη Δακία το 250 μ.Χ. και εκτελέστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο το 324 μ.Χ. Το 307 έγινε συναύγουστος του Γαλερίου στο κράτος της Ανατολής (στο οποίο υπαγόταν και η Κύπρος). Νυμφεύθηκε την αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και συμμάχησε μαζί του κατά των Μαξεντίου και Μαξιμίνου. Το 313, παρέμεινε μοναδικός αύγουστος της Ανατολής, με τον Μ. Κωνσταντίνο αύγουστο της Δύσης. Το 313 επίσης, συνυπέγραψε με τον Μ. Κωνσταντίνο το περιβόητο διάταγμα των Μεδιολάνων (=Μιλάνου) και της Νικομήδειας, περί ανεξιθρησκίας, που αποτελούσε νίκη του Χριστιανισμού με σοβαρές επιπτώσεις που επηρέασαν και την Κύπρο. Σύντομα όμως ο Λικίνιος συγκρούστηκε και με τον Μ. Κωνσταντίνο, από τον οποίο τελικά ηττήθηκε στη μάχη της Χρυσούπολης  στις 18 Σεπτεμβρίου 324.

Κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσής του προς τον Μ. Κωνσταντίνο, η Κύπρος βρισκόταν υπό την εξουσία του Λικινίου, τον οποίο και αναγκάστηκε να συνδράμει στρατιωτικά (με 30 τριήρεις σύμφωνα προς μαρτυρία του Ζώσιμου [Ιστορικόν, 2.22,2]) και πιθανώς και με εφόδια. Δεν υπάρχουν ιστορικές πληροφορίες για το πώς, πού και πότε χρησιμοποίησε ο Λικίνιος τα 30 πολεμικά καράβια των Κυπρίων· πιθανότατα απετέλεσαν τμήμα του στόλου του που ηττήθηκε από τον Κρίσπο, γιο του Μ. Κωνσταντίνου, στον Ελλήσποντο το 324 μ.Χ. και καταστράφηκε.

Η υποχρεωτική υποστήριξη του Λικινίου από μέρους της Κύπρου, η οποία υπαγόταν στη δικαιοδοσία του, δεν σήμαινε κατ' ανάγκην και εχθρότητα προς τον Μ. Κωνσταντίνο ο τελευταίος δεν φαίνεται να είχε αντικυπριακή προκατάληψη εξαιτίας του γεγονότος, είναι όμως πιθανόν μετά την τελική επικράτησή του, οι Κύπριοι να πήραν και κάποια μέτρα εξευμενισμού του νικητή.

Το διάταγμα περί ανεξιθρησκίας, που υπεγράφη από τον Μ. Κωνσταντίνο και τον Λικίνιο, δεν φαίνεται να εφαρμόστηκε πλήρως από τον δεύτερο στην Ανατολή (περιλαμβανομένης της Κύπρου) ή δεν τηρήθηκε. Υπάρχουν αναφορές στις εκκλησιαστικές πηγές ότι διάφοροι άγιοι και όσιοι της Κυπριακής Εκκλησίας είχαν βρει μαρτυρικό θάνατο επί ημερών του Λικινίου, μεταξύ δε αυτών και ο πρώτος επίσκοπος Κουρίου καθώς κι ένας επίσκοπος Κερύνειας.

Η συνδρομή της Κύπρου στον Λικίνιο με πολεμικά καράβια το 324, η ευρεία συμμετοχή Κυπρίων ιεραρχών στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο τον επόμενο χρόνο, καθώς και άλλες μαρτυρίες, περιλαμβανομένων των δεδομένων της αρχαιολογικής έρευνας, δείχνουν ότι η Κύπρος κάθε άλλο παρά έρημη ήταν τότε, όπως υποστηρίζει η παράδοση, και κάθε άλλο παρά έρημη την είχε βρει η αγία Ελένη όταν πέρασε από το νησί το 326 και ξανά το 327, κατά το ταξίδι της στους Αγίους Τόπους.

Πηγή:

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια