Λιασίδης Παύλος
ΕΝ ΜΠΟΡΑ ΚΡΥΦΤΗΣ
ΕΝ ΜΠΟΡΑ ΚΡΥΦΤΗΣ
Εγιώ 'ξερα το 'που τζ'αιρόν της σκέψης σου το βάθος
πως μ' αγαπάς με πάθος
τζ' είπουσ σου το τζ' αρνήθης μου πως είχα μιάλολ λάθος
τζ' έβριξα πκιόσ σαν τάφος.
Τζ'αι με να λείψω 'πόσσω σου μιαν νύχταν, επροδόθης
τζ' ευτύς εφανερώθης.
Πάσκαμ προχτές τζ'εν άλλαξες μήτ' εκκλησιάν ερτώθης,
δκυό μέρες τζ' εμακκώθης.
Ήμουν, καλό, τόσομ πελλός να πά' να σ' αγαπήσω
δίχως να σ' αγρωνίσω,
εγιώ που να με βάωννες είσ 'εν να παραιτήσω
τζ'όι να σε ζητήσω;
Eίτ' αγαπάς, είτε μισάς, τζ'αι κρύφεις το βαδκειά σου,
ο σατανάς γελά σου
τζ'αδ δεν το πουν τα σ’είλη σου εν να το π' η καρκιά σου
τζ'αι να φαν' η ψευκιά σου.
Παύλος Λιασίδης